بررسی اثر نوروتروفیک تاکرولیموس (FK506) بر سلول‌های هرمی ناحیه CA1 هیپوکامپ موش صحرایی ویستار متعاقب ایسکمی/ رپرفیوژن فراگیر گذرا

Abstract

سابقه و هدف: ایسکمی مغزی به عنوان یک معضل بزرگ جهانی شناخته شده است و ری‌پرفیوژن متعاقب آن در نهایت منجر به مرگ برنامه ریزی شده سلولی یا آپوپتوز می‌گردد. نواحی مشخصی از مغز و انواع خاصی از نورون‌ها از جمله نورون‌های هرمی ناحیه CA1 هیپوکامپ نسبت به ایسکمی مغزی حساسترند. از آنجایی که اخیراً استفاده از ایمونوفیلین لیگاندها یک استراتژی مناسب وجدید به عنوان یک نوروپروتکتور و محرک نوروژنز مورد ملاحظه قرار گرفته است و هنوز بررسی دقیقی در مورد زمان مناسب تزریق به منظور بررسی اثر نوروتروفیک این گروه از داروها در هیپوکامپ متعاقب ایسکمی/ریپرفیوژن فراگیر گذرا در مدل‌های تجربی صورت نگرفته است، در این تحقیق اثر نوروتروفیک تاکرولیموس را بر روی ناحیه CA1 هیپوکامپ 40 رأس موش صحرایی نر ویستار در8 گروه آزمایشی مورد بررسی قرار دادیم. روش بررسی: مدل ایسکمی توسط بستن دو طرفه شریان‌های کاروتید مشترک ایجاد شد. برای پیدا کردن مناسب‌ترین زمان تزریق به منظور بیشترین اثر نوروتروفیک برای دوز mg/kg6، تزریق به صورت یک تک دوز و دو دوز با فواصل 6، 24، 48 و 72 ساعت انجام شد. یافته‌ها: تزریق دو دوز mg/kg6 دارو با فاصله 48 ساعت مناسب‌ترین زمان برای تزریق دارو است. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که تاکرولیموس می‌تواند به عنوان داروی نوروتروفیک برای درمان ایسکمی ناشی از آسیب‌های مغزی استفاده شود.