پیشگیری از انتقال عفونت در واحدهای سرپایی زنان و مامایی شهر تبریز (تجربه مداخله آموزشی)

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به کثرت مراجعین به واحدهای سرپایی زنان و مامایی و وجود شواهد متعدد مبنی بر سهل انگاری در موازین کنترل عفونت، انجام مداخلات آموزشی کارامد با هدف بهبود عملکرد واحدهای سرپایی در راستای پیشگیری از انتقال عفونت ضروری است. این مطالعه دو شیوه آموزشی حضوری همراه با تحویل متون چاپی و تحویل متون چاپی صرف را مقایسه می کند.روش بررسی: در این پژوهش مداخله ای، متخصصین زنان و ماماهای شهر تبریز از هر دو بخش دولتی و خصوصی مورد بررسی قرار گرفتند. پس از جمع آوری داده ها در مرحله اول مداخله آموزشی اجرا و نتایج دو روش بعد از سه ماه مجددا تکرار گردید که از نمونه های مرحله دوم 81فرد به روش حضوری و 67 فرد غیر حضوری اموزش دیده بودند. ابزار پژوهش پرسش نامه و چک لیست و نمونه برداری میکروبی بود.یافته ها: کنترل فور یا اتوکلاو، استفاده از اسپکولوم یک بار مصرف، تهیه گندزدا با غلظت صحیح و کاهش نمونه های مثبت در شیوه متون چاپی بیشتر مورد توجه قرار گرفته بود. اما در کنترل زمان و دمای اتوکلاو و فور و رعایت زمان ماندن اقلام در گندزدا شیوه آموزشی اول موثرتر بود. در غالب موارد ارایه متون چاپی تاثیر زیادی در مقایسه با شیوه اول داشتند و در کل امتیاز عملکرد واحدها از 65 درصد مرحله اول به 78 درصد با شیوه آموزش اول و 80 درصد با شیوه دوم به صورت معنی داری در مرحله دوم افزایش یافت.نتیجه گیری: یافته ها با مطالعات قبلی از نظر کوتاهی در رعایت موازین کنترل عفونت هم خوانی دارد. هم چنین تاثیر کمتر سخنرانی در نشست ها را همانند سایر مطالعات در تغییر رفتار نشان داد. در نتیجه سیاست گذاری و اجرای خط مشی های پایش و نظارت مداوم در کنار برنامه های آموزش مداوم کارامد برای بهبود وضعیت توصیه می گردند.