نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorموسوی, سیدرضاfa_IR
dc.contributor.authorشریفی, مهرزادfa_IR
dc.contributor.authorخوارزم, پژمانfa_IR
dc.contributor.authorزینل زاده, محمدfa_IR
dc.contributor.authorکاویانی, علیfa_IR
dc.contributor.authorرضایی, میکاییلfa_IR
dc.contributor.authorنجف بیگی, آرشfa_IR
dc.contributor.authorصابری قوچانی, علیرضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:17:31Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:17:31Z
dc.date.available1399-08-21T23:17:31Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:17:31Z
dc.date.issued2007-12-01en_US
dc.date.issued1386-09-10fa_IR
dc.identifier.citationموسوی, سیدرضا, شریفی, مهرزاد, خوارزم, پژمان, زینل زاده, محمد, کاویانی, علی, رضایی, میکاییل, نجف بیگی, آرش, صابری قوچانی, علیرضا. (1386). مقایسه نتایج فیشرکتومی با اسفنکتروتومی داخلی جانبی در درمان فیشر آنال مزمن با روش جراحی. فصلنامه علوم پزشکی, 17(4), 183-186.fa_IR
dc.identifier.issn1023-5922
dc.identifier.issn2008-3386
dc.identifier.urihttp://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-52-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/492990
dc.description.abstractسابقه و هدف: اگرچه اسفنکتروتومی داخلی جانبی یک روش جراحی موثر در درمان فیشر آنال مزمن می باشد، اما می تواند با عوارض جدی همراه باشد که از همه ناراحت کننده تر برای بیمار بی اختیاری در دفع گاز و نشت مواد مدفوعی می باشد. با هدف اجتناب از عوارض احتمالی فوق الذکر، ما روش فیشرکتومی را به عنوان یک درمان جراحی جایگزین بررسی می کنیم.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی، 62 بیمار به صورت متوالی از یک نمونه گیری مقطعی انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. 30 بیمار تحت عمل جراحی به روش فیشرکتومی (F) و 32 بیمار تحت عمل جراحی به روش اسفنکتروتومی داخلی جانبی (LIS) قرار گرفتند. بعد از یک پیگیری 22 ماهه، نتایج دو روش را از نظر برطرف شدن علایم، عود بیماری و عوارض عمل مقایسه و نتایج با آزمون کای دو آنالیز شد.یافته ها: تمام بیماران در هر دو گروه در هفته اول بعد از عمل بدون درد و خونریزی شده بودند. در هر گروه فقط در یک بیمار احتباس ادراری دیده شد. بی اختیاری در دفع گاز در 2 بیمار (2/6%) در گروهی که LIS شده بودند، وجود داشت در حالیکه هیچ بیماری در گروه F بی اختیاری نداشت. یک بیمار (1/3%) در گروه LIS عود فیشر داشت در حالیکه هیچ بیماری در گروه F عود نداشت. هیچ بیماری در این دو گروه تنگی مقعد یا عفونت اطراف مقعد پیدا نکرد. تمام زخم ها در 8 هفته بهبود یافتند. 29 بیمار (6/96%) در گروه F و 28 بیمار (5/87%) در گروه LIS از عمل جراحی احساس رضایت داشتند.نتیجه گیری: با توجه به عوارض جانبی پایین و حفظ اسفنکتر، فیشرکتومی می تواند به عنوان روش ارجح در درمان فیشر آنال مزمن مطرح شود.fa_IR
dc.format.extent112
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofفصلنامه علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofMEDICAL SCIENCES JOURNALen_US
dc.subjectفیشرکتومیfa_IR
dc.subjectاسفنکتروتومی داخلی جانبیfa_IR
dc.subjectفیشر مزمن مقعدfa_IR
dc.subjectاپيدميولوژيfa_IR
dc.titleمقایسه نتایج فیشرکتومی با اسفنکتروتومی داخلی جانبی در درمان فیشر آنال مزمن با روش جراحیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.citation.volume17
dc.citation.issue4
dc.citation.spage183
dc.citation.epage186


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد