نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبزمی, مهدیهfa_IR
dc.contributor.authorحقایقی, میتراfa_IR
dc.contributor.authorلاری, رویاfa_IR
dc.contributor.authorمهدوی شهری, ناصرfa_IR
dc.contributor.authorبهنام رسولی, مرتضیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:16:17Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:16:17Z
dc.date.available1399-08-21T23:16:17Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:16:17Z
dc.date.issued2015-07-01en_US
dc.date.issued1394-04-10fa_IR
dc.identifier.citationبزمی, مهدیه, حقایقی, میترا, لاری, رویا, مهدوی شهری, ناصر, بهنام رسولی, مرتضی. (1394). مطالعه هیستومورفومتریک اثر سم دیازینون بر پلاک رشد استخوانی موش صحرایی نر. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 73(4), 243-250.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-6729-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/492812
dc.description.abstractزمینه و هدف: استخوان بافت سختی است که محتوای آن مرتب در حال تغییر و تحول می‌باشد. رشد طولی استخوان به‌واسطه‌ی پلاک رشد صورت می‌گیرد که ساختاری غضروفی در انتهای استخوان‌های دراز بدن می‌باشد. هنگام بلوغ جنسی، ضمن بسته شدن (استخوانی شدن) پلاک رشد، رشد طولی استخوان متوقف می‌گردد. دیازینون از سموم ارگانوفسفره است که ضمن ایجاد استرس اکسیداتیو می‌تواند به سلول‌ها و بافت‌های بدن آسیب برساند. هدف این مطالعه بررسی اثر سم دیازینون بر تغییرات پهنای پلاک رشد (شامل ناحیه سلول‌های در حال تکثیر و ناحیه سلول‌های هایپرتروفه) در موش صحرایی نابالغ بود. روش بررسی: این مطالعه‌ی تجربی در اردیبهشت سال 1392 در دانشگاه فردوسی مشهد و بر روی 12 سر موش صحرایی نر نابالغ از نژاد ویستار که به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و دیازینون قرار گرفتند، انجام شد. تیمارها به صورت گاواژ دهانی و طی 28 روز انجام شد. در روز 28، حیوانات کشته و استخوان ران پای چپ برای بررسی‌های هیستومورفومتریک پهنای پلاک رشد اپیفیز ران جدا شدند. بررسی‌ها توسط ImageJ, ver. 1.40g (Wayne Rasband, NIH, USA) و معنادار بودن نتایج توسط آنالیز واریانس ANOVA به همراه Tukey's test انجام شد. یافته‌ها: پهنای پلاک رشد در گروه دیازینون نسبت به گروه کنترل کاهش معنادار (0126/0P=) داشت که به صورت کاهش پهنای ناحیه در حال تکثیر (001/0P<) و افزایش پهنای ناحیه هیپرتروفی شده (016/0P=) مشاهده شد. نتیجه‌گیری: دیازینون منجر به کاهش پهنای پلاک رشد اپیفیز ران موش‌های صحرایی نابالغ می‌شود و می‌تواند عاملی باشد بر اختلال در روند رشد طولی استخوان و بسته شدن پیش از موعد پلاک رشد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectلاک رشدfa_IR
dc.subjectبافت استخوانfa_IR
dc.subjectدیازینونfa_IR
dc.subjectاسترس اکسیداتیوfa_IR
dc.subjectموش صحراییfa_IR
dc.titleمطالعه هیستومورفومتریک اثر سم دیازینون بر پلاک رشد استخوانی موش صحرایی نرfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست‌شناسی، گروه تحقیقاتی سلول‌های بنیادی، پژوهشکده فناوری زیستی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهدfa_IR
dc.citation.volume73
dc.citation.issue4
dc.citation.spage243
dc.citation.epage250


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد