نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorامامقلی زاده مینایی, ثریاfa_IR
dc.contributor.authorمزدارانی, حسینfa_IR
dc.contributor.authorآقامیری, سید محمود رضاfa_IR
dc.contributor.authorمتذکر, مرتضیfa_IR
dc.contributor.authorمنصوری, محسنfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:15:28Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:15:28Z
dc.date.available1399-08-21T23:15:28Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:15:28Z
dc.date.issued2014-11-01en_US
dc.date.issued1393-08-10fa_IR
dc.identifier.citationامامقلی زاده مینایی, ثریا, مزدارانی, حسین, آقامیری, سید محمود رضا, متذکر, مرتضی, منصوری, محسن. (1393). ارزیابی آسیب‌های کروموزومی بیماران مبتلا به سرطان مری پیش و پس از رادیوتراپی با استفاده از روش آزمون میکرونوکلئی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 72(8), 533-539.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-6345-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/492694
dc.description.abstractزمینه و هدف: رادیوتراپی به‌طور اجتناب‌ناپذیری با تابش‌گیری بافت‌های نرمال همراه است. پرتو یونساز می‌تواند منجر به ایجاد آسیب در DNA سلول سالم شده و در نتیجه آن بیماران متحمل عوارض زودرس و دیررس در طی درمان می‌شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات سیتوژنتیکی ایجاد شده در لنفوسیت‌های خون محیطی بیماران مبتلا به سرطان مری در طی رادیوتراپی بود. روش بررسی: این نوع مطالعه تجربی- آزمایشگاهی و آینده‌نگر در مرکز رادیوتراپی امید شهرستان ارومیه از فروردین تا اسفند 1391 انجام شد. نمونه‌های خون محیطی از 15 بیمار مبتلا به سرطان مری در طی سه مرحله قبل (Gy 0)، وسط ( Gy6/21) و در انتهای ( Gy2/43) درمان رادیوتراپی جمع‌آوری شدند. سپس نمونه‌ها در محیط کشت کامل RPMI-1640 حاوی 1% PHA کشت داده شده و در انکوباتور نگهداری شدند. سیتوکالازین- B با غلظت نهایی μg/ml 5 به نمونه‌ها اضافه شد و در نهایت نمونه‌ها محصول‌برداری شده و برای هر نمونه لام مربوطه تهیه شد. یافته‌ها: افراد مورد مطالعه شامل هشت بیمار زن و هفت بیمار مرد مبتلا به سرطان مری با میانگین سنی 548/11±07/70 بودند. مطالعه حاضر نشان داد که میانگین فراوانی میکرونوکلئی در وسط درمان در مقایسه با نمونه‌های پیش از درمان به‌طور قابل توجهی بالاتر بود (بیشتر از چهار برابر). همچنین بررسی نمونه‌های جمع‌آوری شده در انتهای درمان، افزایش در فراوانی میکرونوکلئی متناسب با افزایش مقدار دوز دریافتی از پرتو‌های یونیزان نشان داد (001/0=P). نتیجه‌گیری: افزایش در فراوانی میکرونوکلئی در مراحل دوم و سوم نمونه‌گیری در اثر عملکرد پرتوهای یونیزان است بنابراین استفاده از آزمون میکرونوکلئی در طی مراحل مختلف درمان جهت بررسی عوارض رادیوتراپی بسیار کمک کننده است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectنئوپلاسم مریfa_IR
dc.subjectلنفوسیت‌هاfa_IR
dc.subjectرادیوتراپیfa_IR
dc.subjectمیکرونوکلئیfa_IR
dc.titleارزیابی آسیب‌های کروموزومی بیماران مبتلا به سرطان مری پیش و پس از رادیوتراپی با استفاده از روش آزمون میکرونوکلئیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه رادیوبیولوژی و حفاظت پرتویی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه ژنتیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرسfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیک هسته‌ای، دانشکده مهندسی هسته‌ای، دانشگاه شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه ویرولوژی مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentگروه انکولوژی و پرتودرمانی، مرکز رادیوتراپی امید ارومیهfa_IR
dc.citation.volume72
dc.citation.issue8
dc.citation.spage533
dc.citation.epage539


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد