نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعلیزاده, زهرهfa_IR
dc.contributor.authorخردمند, زهرهfa_IR
dc.contributor.authorبهمن‌زاده, مریمfa_IR
dc.contributor.authorسهرابی, مریمfa_IR
dc.contributor.authorاثنی عشری, فرزانهfa_IR
dc.contributor.authorدهقان, آرشfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:12:04Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:12:04Z
dc.date.available1399-08-21T23:12:04Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:12:04Z
dc.date.issued2014-09-01en_US
dc.date.issued1393-06-10fa_IR
dc.identifier.citationعلیزاده, زهره, خردمند, زهره, بهمن‌زاده, مریم, سهرابی, مریم, اثنی عشری, فرزانه, دهقان, آرش. (1393). بررسی اثر تحریک مکرر تخمدانی بر ساختار اندومتر در موش در زمان لانه‌گزینی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 72(6), 389-395.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-6254-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/492183
dc.description.abstractزمینه و هدف: تزریق گونادوتروپین‌ها به‌عنوان روشی برای القا نمودن همزمان تعداد زیادی از فولیکول‌ها و تخمک‌گذاری در انسان و حیوانات جهت افزایش تعداد اووسیت‌ها انجام می‌شود. با توجه به استفاده مکرر از گونادوتروپین‌ها در درمان ناباروری در دوره‌های متوالی، این مطالعه با هدف تاثیر این مواد در تحریک‌های متوالی بر اندومتر انجام گردید. روش بررسی: در یک مطالعه تجربی مداخله‌گر آزمایشگاهی در سال 1391 که در مرکز تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام گرفت، در این مطالعه از موش‌های ماده نژاد NMRI به سن شش هفته در هفت گروه آزمایش استفاده شد. موش‌های گروه یک، دو، سه و چهار هر یک به ترتیب یک، دو، سه و چهار بار Pregnant Mare Serum Gonadotropin (PMSG) و 48 ساعت پس از آن Human Chorionic Gonadotropin (hCG) را به شکل تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. (برای گروه‌های آزمایش دو تا چهار، یک گروه کنترل با یک بار تزریق در نظر گرفته شد). 13 تا 16 ساعت پس از تزریق موش‌ها کشته و از شاخ رحم نمونه‌برداری و توسط هماتوکسیلین و ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. پارامترهای مورد مطالعه شامل ضخامت سلول‌های اپی‌تلیال سطحی، ضخامت سلول‌های اپی‌تلیال غددی، ضخامت اندومتریوم، قطر غدد و تعداد بود. یافته‌ها: بررسی‌های آماری نشان داد که اختلاف معناداری بین گروه‌های آزمایش و کنترل برای پارامترهای ضخامت سلول‌های اپی‌تلیال غددی، ضخامت اندومتریوم و قطر غدد وجود ندارد (05/0P>). در حالی که ضخامت سلول‌های اپی‌تلیال سطحی با افزایش تعداد تزریقات افزایش معناداری را نشان می‌دهد (03/0P≤). نتیجه‌گیری: تغییر در ارتفاع سلول‌های اپی‌تلیال سطحی که با افزایش تعداد تزریقات جهت تحریک تخمدانی ایجاد می‌شود می‌تواند از علل کاهش لانه‌گزینی باشد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectاندومتریومfa_IR
dc.subjectتحریک تخمدانیfa_IR
dc.subjectلانه‌گزینیfa_IR
dc.titleبررسی اثر تحریک مکرر تخمدانی بر ساختار اندومتر در موش در زمان لانه‌گزینیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات اندومتر و اندومتریوز، دانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم تشریحی، داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ همدانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم تشریحی، داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ همدانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پاتولوژِی دانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.citation.volume72
dc.citation.issue6
dc.citation.spage389
dc.citation.epage395


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد