| dc.contributor.author | ابطحی فروشانی, سید میثم | fa_IR |
| dc.contributor.author | دلیرژ, نوروز | fa_IR |
| dc.contributor.author | حب نقی, رحیم | fa_IR |
| dc.contributor.author | مسیبی, قاسم | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-21T23:11:48Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-11T23:11:49Z | |
| dc.date.available | 1399-08-21T23:11:48Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-11T23:11:49Z | |
| dc.date.issued | 2012-02-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1390-11-12 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | ابطحی فروشانی, سید میثم, دلیرژ, نوروز, حب نقی, رحیم, مسیبی, قاسم. (1390). اثر درمانی آل-ترانس رتینوییک اسید در آنسفالومیلیت تجربی خود ایمن و نقش آن در پاسخ‌های لنفوسیت‌های T کمکی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 69(11), 710-717. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1683-1764 | |
| dc.identifier.issn | 1735-7322 | |
| dc.identifier.uri | http://tumj.tums.ac.ir/article-1-176-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/492145 | |
| dc.description.abstract | 800x600 Normal
0
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA
MicrosoftInternetExplorer4
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal"
mso-tstyle-rowband-size:0
mso-tstyle-colband-size:0
mso-style-noshow:yes
mso-style-priority:99
mso-style-parent:""
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt
mso-para-margin:0in
mso-para-margin-bottom:.0001pt
mso-pagination:widow-orphan
font-size:10.0pt
font-family:"Times New Roman","serif"}
زمینه و هدف: تحقیقات اخیر نقش
اساسی IL-17 را در پاتوژنز
آنسفالومیلیت تجربی خودایمن (EAE) مشخص نموده است. هم‌چنین عملکرد سلول‌های FoxP3+Treg در مهار واکنش‌های
خودالتهابی مورد توجه قرار گرفته است. با وجودی‌که مطالعات قبلی موید نقش تعدیل‌گر
ایمنی آل-ترانس رتینوییک اسید (ATRA) بوده است، ولی این اثرات عمدتاً بر مبنای تغییر
در نسبت سایتوکین‌های Th1/Th2 توجیه شده‌اند. در این مطالعه اثرات درمانی ATRA بر روند EAE و پاسخ‌های
لنفوسیت‌های T کمکی ارزیابی شد. روش
بررسی: بیماری EAE با استفاده از پپتید MOG35-55 و ادجوانت کامل فروند در
موش‌های ماده C57BL/6 القا شد. سپس موش‌ها در دو گروه هفت رأسی قرار گرفتند. درمان با ATRA μg500 به‌ازای هر
راس؛ یک‌روز در میان از زمان بروز علایم درمانگاهی در گروه درمانی (روز 12) آغاز
گشت. هم‌زمان، گروه کنترل تنها حلال دارو را دریافت نمودند. علایم تا زمان کشتار
موش‌ها (روز 33) روزانه ثبت گردید. میزان تکثیر با آزمون MTT، میزان تولید سایتوکین‌ها با ELISA و فراوانی
سلول‌های FoxP3+Treg با
فلوسیتومتری در بین سلول‌های طحالی سنجیده شد. یافته‌ها: تجویز ATRA پس از بروز علایم به‌طور معنی‌داری موجب تخفیف بیماری گردید. به‌دنبال
تحریک مجدد پادگنی در سلول‌های جداشده از طحال، کاهش معنی‌دار تولید سایتوکین‌های
پیش‌التهابی IL-17 و IFN-γ هم‌زمان با کاهش تکثیر لنفوسیتی، مشاهده گردید.
فراوانی سلول‌های FoxP3+Treg و یا سطح IL-10 تغییر معنی‌داری
نیافت. با این وجود نسبت‌های IFN-γ: IL-10 و IL-17: IL-10 کاهش معنی‌داری یافت. نتیجه‌گیری: تجویز ATRA بعد از بروز
علایم بیماری، ضمن کاهش تکثیر لنفوسیت‌های خود واکنش‌گر و تغییر نسبت سایتوکین‌های
تولیدی به نفع سایتوکین‌های ضد التهابی، موجب بهبود EAE می‌گردد. | fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Tehran University Medical Journal | en_US |
| dc.subject | مولتیپل اسکلروزیس | fa_IR |
| dc.subject | آنسفالومیلیت تجربی خودایمن | fa_IR |
| dc.subject | ترانس رتینوییک اسید | fa_IR |
| dc.subject | پاسخ لنفوسیتی | fa_IR |
| dc.title | اثر درمانی آل-ترانس رتینوییک اسید در آنسفالومیلیت تجربی خود ایمن و نقش آن در پاسخ‌های لنفوسیت‌های T کمکی | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.citation.volume | 69 | |
| dc.citation.issue | 11 | |
| dc.citation.spage | 710 | |
| dc.citation.epage | 717 | |
