نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorفولاددل, شمیلهfa_IR
dc.contributor.authorمحمدی کرکانی, علیfa_IR
dc.contributor.authorقاضی خوانساری, محمودfa_IR
dc.contributor.authorعزیزی, ابراهیمfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:11:11Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:11:11Z
dc.date.available1399-08-21T23:11:11Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:11:11Z
dc.date.issued2008-10-01en_US
dc.date.issued1387-07-10fa_IR
dc.identifier.citationفولاددل, شمیله, محمدی کرکانی, علی, قاضی خوانساری, محمود, عزیزی, ابراهیم. (1387). کاپتوپریل و پاراکوات در بیان ژن و پروتئین p53 و Bcl-2 در نمونه‌های بافت ریه موش صحرایی: روش RT-PCR و ایمونوهیستوشیمی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 66(7), 456-461.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-567-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/492051
dc.description.abstractزمینه و هدف: پاراکوات به‌عنوان علف‌کش به‌دلیل خصوصیات منحصر به فرد دارای مصرف و تولید قابل توجه در سراسر جهان می‌باشد. تحقیقات نشان داده که فیبروز ریوی حاصل از پاراکوات توسط برخی مواد نظیر کاپتو پریل قابل جلوگیری یا تاخیر می‌باشد. لذا در این تحقیق نقش کاپتوپریل بر بیان ژن و پروتئین p53 و Bcl-2 در نمونه‌های بافتی ریه موش صحرایی که در تماس با پاراکوات قرار گرفته‌اند مورد ارزیابی قرار گرفت. روش بررسی: اثر محافظتی کاپتوپریل در اثرات سمی پاراکوات بر بیان ژن و پروتئین p53 وBcl-2 در نمونه‌های بافت ریه موش‌های صحرایی به‌روش ایمونوهیستوشیمی و RT-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.  یافته‌ها: داده‌های حاصل از آزمایشات نشان‌دهنده عدم بیان متفاوت پروتئین و mRNA مربوط به p53 در نمونه‌های مورد آزمایش (به‌غیر از مورد mRNA مربوط به کاپتوپریل تنها) بود. اما پروتئین Bcl-2 در نمونه‌های تحت تماس با پاراکوات، پیش‌درمان و پس‌درمان با کاپتوپریل نسبت به کاپتوپریل تنها و کنترل بدون درمان افزایش نشان می‌دهد.  نتیجه‌گیری: در مجموع نتایج نشان می‌دهد که پاراکوات باعث صدمه قابل توجه به DNA سلول‌های ریوی در هیچ مورد نشده و لذا میزان بیان پروتئین p53 تغییر چندانی پیدا نکرده است. ولی پاراکوات توانسته است با ایجاد التهاب ریوی منجر به افزایش میزان پروتئین Bcl-2 بدون اثر بر میزان mRNA آن شود. ضمنا کاپتوپریل نتوانسته تاثیر چندانی بر روی اثرات پاراکوات در بیان p53 یا Bcl-2 در نمونه‌های بافتی مورد آزمایش از خود نشان دهد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectپاراکواتfa_IR
dc.subjectکاپتوپریلfa_IR
dc.subjectp53fa_IR
dc.subjectBcl 2fa_IR
dc.subjectسمیت ریهfa_IR
dc.subjectموش صحراییfa_IR
dc.titleکاپتوپریل و پاراکوات در بیان ژن و پروتئین p53 و Bcl-2 در نمونه‌های بافت ریه موش صحرایی: روش RT-PCR و ایمونوهیستوشیمیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.citation.volume66
dc.citation.issue7
dc.citation.spage456
dc.citation.epage461


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد