| dc.contributor.author | زرین دست, محمدرضا | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-21T23:10:31Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-11T23:10:31Z | |
| dc.date.available | 1399-08-21T23:10:31Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-11T23:10:31Z | |
| dc.date.issued | 1978-03-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1356-12-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | زرین دست, محمدرضا. (1356). درباره بیماری پارکینسون و درمان آن. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 35(7), 128-135. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1683-1764 | |
| dc.identifier.issn | 1735-7322 | |
| dc.identifier.uri | http://tumj.tums.ac.ir/article-1-1918-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/491955 | |
| dc.description.abstract | بیماری پارکینسون بعلت بهم خوردن تعادل موجود بین سیستم دوپامینرژیک و کلینرژیک بوجود می آبد. این عدم تعادل در نتیجه کم شدن فعالیت دستگاه دوپامینرژیک در مغز است. موادی که گیرنده های دوپامینرژیک مغز را وقفه می دهند نیز می توانند حالات نظیر پارکینسون ایجاد کنند. جهت درمان این بیماری یا فعالیت دستگاه دوپامینی مغز توسط داروهای زیاد کننده دوپامین مغز و یا تحریک کننده گیرنده های دوپامینی مخصوص این دستگاه زیاد می شود. و یا آنتی کلینرژیک ها بکار می روند. اثر بیشتر با تجویز توام هر دو گروه دارو حاصل می گردد.داروهای مورد مصرف و متداول جهت درمان این بیماری در جدولی خلاصه شده است. | fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Tehran University Medical Journal | en_US |
| dc.title | درباره بیماری پارکینسون و درمان آن | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.citation.volume | 35 | |
| dc.citation.issue | 7 | |
| dc.citation.spage | 128 | |
| dc.citation.epage | 135 | |
