نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمژگان کیانی آسیابرfa_IR
dc.contributor.authorهادی صمیمی اردستانیfa_IR
dc.contributor.authorجلال مهدیزادهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:08:15Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:08:15Z
dc.date.available1399-08-21T23:08:15Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:08:15Z
dc.date.issued2008-05-01en_US
dc.date.issued1387-02-12fa_IR
dc.identifier.citationمژگان کیانی آسیابر, هادی صمیمی اردستانی, جلال مهدیزاده. (1387). پالاتوپلاستی به روش رادیوفرکانس جهت کنترل خُرخُر. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 66(2), 118-122.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-637-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/491632
dc.description.abstractp align=right dir=rtlfont face=tahoma,arial,helvetica,sans-serifخُرخُر عبارت است از صدای بلند تنفسی در هنگام دم در خواب که با درجات مختلفی از شدت و فرکانس بروز می‌نماید. خُرخُر گرفتاری‌های اجتماعی و روزمره زیادی را سبب می‌شود. درمان شامل روش‌های طبی و جراحی می‌باشد. مواردی از اعمال جراحی به علت عوارض و محدودیت‌های آنها کمتر انجام می‌شود. امروزه سومنوپلاستی (radiofrequency palatoplasty) به علت تحمل‌پذیری و فقدان درد و توانائی انجام این روش تحت آنستزی لوکال در مطب و مقرون به صرفه بودن روش عالی درمان خُرخُر در نظر گرفته می‌شود. br/font/pp align=right dir=rtlfont face=tahoma,arial,helvetica,sans-serifbروش بررسی: /bتحقیق به روشnon randomized prospective quasi-experimental انجام شد. 28 بیمار با شکایت خُرخُر با شدتی که سبب مزاحمت کسانی می‌شود که با فرد در یک اطاق به سر می‌بردند، با کرایتریاهای ورود به مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. آپنه خواب در این بیماران خفیف تا متوسط بود (به صورت غیرعینی). انرژی رادیو فرکانس در ناحیه کام نرم در قسمت میانی و طرفین به کار برده شد. br/font/pp align=right dir=rtlfont face=tahoma,arial,helvetica,sans-serifbیافته‌ها:/b 21 بیمار تحت یک بار درمان و هفت بیمار تحت دو بار درمان قرار گرفتنند. متوسط سن بیماران 47 سال (7/10=SD) با طیف 65-25 سال بود. 57% بیماران مرد بودند. متوسط BMI 29 بود (5/4=SD). پس از هفت هفته از درمان خُرخُر در 4/71% بیماران بعد از دوبار درمان یا کمتر بهبود یافت (005/0p=). هیچگونه عارضه پایدار در رابطه با تکلم و بلع بوجود نیامد. درد و خونریزی محدود بود. اندازه زبان و ساختمان حلقی قابل مشاهده با دهان باز در 4/34% بیماران بهبود یافت (005/0p). میزان خُرخُر از نظر بیمار با مقیاس دیداری 20 امتیازی از 39/17 (02/3=SD) به 5/11 (46/6=SD) رسید (005/0p). میزان خواب‌آلودگی از نظر بیمار به طور قابل توجهی کاهش یافت و بر اساسی مقیاس دیداری 20 امتیازی از 8/6 به 93/3 رسید./font/pp align=right dir=rtlfont face=tahoma,arial,helvetica,sans-serifbنتیجه‌گیری: /bپالاتوپلاستی به روش رادیوفرکانس روش ایمن و موثر در درمان خُرخُر (چه از نظر بیمار و چه از نظر شخصی که با او در یک اتاق به سر می‌برد) و بهبود خواب‌آلودگی روزانه می‌باشد. هیچگونه عارضه پایداری پس از درمان بوجود نمی‌آید. به نظر می‌رسد با توجه به پاسخ مناسب اندازه زبان و ساختمان حلقی قابل مشاهده با دهان باز به درمان می‌توان از درمان چندسطحی (درمان قاعده زبان و کام نرم) به عنوان روش موثرتر استفاده نمود./font/pfa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectپالاتوپلاستیfa_IR
dc.subjectخُرخُرfa_IR
dc.subjectرادیوفرکانسfa_IR
dc.titleپالاتوپلاستی به روش رادیوفرکانس جهت کنترل خُرخُرfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.citation.volume66
dc.citation.issue2
dc.citation.spage118
dc.citation.epage122


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد