تاثیر متاندرستنولون در کم خونی های بدون علاج ( مخصوصا کم خونی کولی )

Abstract

ضمن این گزارش تاثیر متاندرستنولون (متیل 17 آلفاهیدروکسی 17 بتا اندرستادین اون) در کم خونی هائی که درمان پزشکی مؤثر ندارند بررسی شده است. در پنج بیمار که بطور دقیق مورد مطالعه قرار گرفته اند( سه نفر مبتلا به کم خونی کولی یک نفر کم خونی ناشی از متاپلازی میلوئید و یک نفر کم خونی اسفرسیتی) و چند بیمار دیگر که مطالعه در آنها به این صورت کامل نبوده است متاندرستنولون تاثیر قابل توجهی در افزایش هموگلوبین خون داشته است و بطور متوسط 8/62 درصد آنرا بالاتر بوده است. هموگلوبین متوسط پنج بیمار فوق الذکر قبل از درمان 3/6 گرم بوده و بعد از درمان به 68/9 گرم رسیده است. احتمالاً متاندرستنولون از این لحاظ تاثیری شبیه و حتی شدیدتر از تستوسترون دارد. این تاثیر غیر اختصاصی است و در همه افراد اعم از سالم یا مبتلا به کم خونی قابل تشخیص است. منتهی در کم خونیهائی که درمان پزشکی مؤثر ندارند از این اثر می توان استفاده درمانی کرد. مخصوصاً در کم خونی کولی که تا کنون به کلی غیر قابل علاج تلقی می شده است این دارو بعنوان درمان کمکی مؤثری می تواند مفید باشد بدین معنی که احتیاج بیماران را با انتقال خون کاهش دهد و یا گاهی بکلی از بین ببرد. مقدار مصرف دارو در اشخاص بالغ 10 تا 15 میلی گرم و در کودکان در حدود 5/2 تا 5 میلی گرم در روز است و حداقل مدتیکه برای آشکار شدن اثرات بالینی آن لازم است بین دو تا سه ماه است. تاثیر دارو دائمی نیست و بین سه تا پنج ماه پس از قطع آن به تدریج زائل می شود و در اکثر موارد برای تجدید تاثیر دارو تکرار دوره معالجه لازم است.