نمایش مختصر رکورد

بررسی هورمون‌ها و بیان ژن کلاسترین در بیماران آزواسپرم غیرانسدادی

dc.contributor.authorمردی ممقانی, آذرfa_IR
dc.contributor.authorحسینی, سید جلیلfa_IR
dc.contributor.authorمسلمی, الهامfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:06:26Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:06:26Z
dc.date.available1399-08-21T23:06:26Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:06:26Z
dc.date.issued2018-02-01en_US
dc.date.issued1396-11-12fa_IR
dc.identifier.citationمردی ممقانی, آذر, حسینی, سید جلیل, مسلمی, الهام. (1396). بررسی هورمون‌ها و بیان ژن کلاسترین در بیماران آزواسپرم غیرانسدادی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 75(11), 819-827.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-8546-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/491373
dc.description.abstractزمینه و هدف: هر گونه نقص در روند فرآیند اسپرماتوژنز می‌تواند موجب ایجاد نوعی از اختلالات ناباروری مردان به‌نام آزواسپرم غیرانسدادی ‌شود. بررسی فاکتورهای درگیر در روند اسپرماتوژنز از جمله هورمون‌ها و ژن‌ها می‌تواند به درک مکانیسم ناباروری مردان کمک کند. هدف از انجام مطالعه بررسی بیان ژن کلاسترین در بافت بیضه بیماران آزواسپرمی غیر‌انسدادی می‌باشد. افزون‌بر‌این میزان هورمون‌های LH، FSH و تستوسترون نیز در خون این بیماران بررسی شد. روش بررسی: این یک مطالعه توصیفی شامل ۴۲ مرد آزواسپرم غیرانسدادی می‌باشد که در پژوهشگاه رویان از خرداد تا اسفند ۱۳۹۵ انجام گردید. این بیماران بر اساس نتایج حاصل از نمونه‌برداری بافت بیضه، به دو گروه TESE+ (دارای اسپرم) و TESE- تقسیم‌بندی شدند. نمونه خون پیش از جراحی TESE از بیماران گردآوری و اندازه‌گیری میزان هورمون‌ها با تکنیک الایزا انجام گردید. RNA ژنومی از نمونه‌های بافت بیضه استخراج و تبدیل به cDNA شده و با تکنیک Rael-time PCR بیان ژن بررسی گردید. یافته‌ها: بر اساس نتایج کمی به‌دست‌آمده از بررسی میزان بیان ژن کلاسترین، این ژن در گروه TESE+ نسبت به گروه TESE- بیان بالاتری داشت و این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (۰/۰۳۵P=). میانگین هورمون‌های FSH و LH در گروه TESE+ به‌صورت نسبی پایین‌تر از گروه TESE- بود (۰/۰۷P= و ۰/۰۸P=). میانگین هورمون تستوسترون در بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (۰/۶۶P=). نتیجه‌گیری: میزان بیان ژن کلاسترین در گروه TESE+ نسبت به گروه TESE- بالاتر است. به‌دلیل اینکه بیماران TESE+ دارای اسپرم در بافت بیضه خود می‌باشند می‌توان نتیجه گرفت که این ژن ممکن است در فرآیند اسپرماتوژنز نقش داشته باشد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectآزواسپرمfa_IR
dc.subjectکلاسترینfa_IR
dc.subjectالایزاfa_IR
dc.subjectبیان ژنfa_IR
dc.subjectگنادوتروپین‌هاfa_IR
dc.subjectناباروری مردانfa_IR
dc.titleبررسی هورمون‌ها و بیان ژن کلاسترین در بیماران آزواسپرم غیرانسدادیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شرق، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentپژوهشگاه رویان، پژوهشکده زیست‌شناسی و علوم پزشکی تولیدمثل جهاد دانشگاهی، مرکز تحقیقات پزشکی تولیدمثل، گروه آنـدرولوژی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شرق، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume75
dc.citation.issue11
dc.citation.spage819
dc.citation.epage827


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد