نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحسینی, محبوبه ساداتfa_IR
dc.contributor.authorباهوش, محمد جوادfa_IR
dc.contributor.authorعلیشیری, غلامحسینfa_IR
dc.contributor.authorخلیلی, ناهیدfa_IR
dc.contributor.authorیاری بیگی, حبیبfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:06:25Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:06:25Z
dc.date.available1399-08-21T23:06:25Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:06:25Z
dc.date.issued2018-02-01en_US
dc.date.issued1396-11-12fa_IR
dc.identifier.citationحسینی, محبوبه سادات, باهوش, محمد جواد, علیشیری, غلامحسین, خلیلی, ناهید, یاری بیگی, حبیب. (1396). بررسی اثرات سطح پلاسمایی ویتامین دی3 بر مقاومت به انسولین و اصلاح فاکتورهای بیوشیمیایی پلاسما در بیماران دیابتی نوع دو. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 75(11), 797-804.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-8542-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/491370
dc.description.abstractزمینه و هدف: شیوع بیماری دیابت به‌دلیل عوامل مختلف به‌شدت در حال افزایش است. پدیده مقاومت به انسولین یکی از علل اصلی بروز این بیماری است که به دلایل مختلفی همچون کاهش سطح سرمی ویتامین دی‌۳ رخ می‌دهد. در این مطالعه رابطه بین سطح پلاسمایی ویتامین دی‌۳ با مقاومت به انسولین و فاکتورهای لیپیدی پلاسما ارزیابی گردید. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی بیماران دیابتی نوع دو مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت درمانگاه بقیه‌اله تهران از تیر تا شهریور ۱۳۹۴ انجام گرفت. ابتدا داده‌های دموگرافیک گردآوری و سپس مقادیر سرمی ناشتای ویتامین دی۳، گلوکز و لیپیدهای پلاسمایی اندازه‌گیری شد. بیماران به دو گروه نرمال و دچار کمبود ویتامین دی۳ تقسیم شده و میزان لیپیدهای پلاسما و فشارخون بین آن‌ها مقایسه گردید. سپس افراد هایپوویتامینوز تحت درمان با ویتامین دی۳ به‌مدت هشت هفته قرار گرفتند تا سطح آن به بالای ng/ml ۳۰ برسد. سپس روی درمان نگه‌دارنده ۵۰۰۰۰ واحد ویتامین دی۳ ماهیانه و g ۱/۵ کربنات کلسیم روزانه قرار گرفتند. پس از دو ماه دوباره بررسی شدند. یافته‌ها: ۱۸۷ نفر (۹۹ مرد و ۸۸ زن) وارد مطالعه شدند. شیوع هایپوویتامینوز در افراد چاق بیشتر بود. درمان با ویتامین دی۳ موجب تغییر معنادار HbA۱c، HDL، تری‌گلیسرید، قندخون ناشتا و ویتامین دی۳ گردید، اما در سایر شاخصه‌ها تغییرات معنادار ایجاد نشد. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد کمبود ویتامین دی۳ یکی از علل افزایش گلوکز پلاسما و دیس‌لیپیدمی باشد. همچنین اصلاح سطح پلاسمایی ویتامین دی۳ می‌تواند منجر به کاهش مقاومت به انسولین و نیز اصلاح الگوی لیپیدی پلاسما در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو گردد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectدیابت نوع دوfa_IR
dc.subjectدیس‌لیپیدمیfa_IR
dc.subjectقند خون ناشتاfa_IR
dc.subjectویتامین دی3.fa_IR
dc.titleبررسی اثرات سطح پلاسمایی ویتامین دی3 بر مقاومت به انسولین و اصلاح فاکتورهای بیوشیمیایی پلاسما در بیماران دیابتی نوع دوfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentواحد توسعه تحقیقات بالینی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌اله، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی بقیه‌اله، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه روماتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌اله، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه داخلی غدد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌اله، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌اله، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume75
dc.citation.issue11
dc.citation.spage797
dc.citation.epage804


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد