اثرات مواد حاجب بر کلیه ها در بیماران با نارسائی کلیوی پیشرفته

Abstract

مطالعه حاضر در بیمارانی انجام پذیرفته است که دچار نارسائی مزمن کلیوی بوده و در سیر بیماری احتیاج به انجام عکسبرداری‌هایی بوده است که ناچاراً می‌بایستی از ماده حاجب استفاده نمود. اساس این مطالعه بر این استوار است که آیا انجام اوروگرافی داخل وریدی و یا آنژیوگرافی رئال بالقوه موجب تشدید ضایعات کلیوی می‌گردد یا خیر؟در این مطالعه، بیماران کلیوی که دیابت یا بیماری‌های مغز استخوان داشته‌اند (میلوماتوز) از برنامه حذف شده‌اند. جهت انجام مطالعه در بیمار از سه روز قبل و بعد از انجام عکس‌برداری عواملی نظیر تعادل مایعات خورده شده و دفع شده مقادیر داروهای مصرفی، عفونت‌ها و رژیم غذایی بیماران که ممکنست تغییرات آنها اثراتی برکار کلیه‌ها داشته باشد به دقت بررسی و تنظیم گردیده‌اند.هیچ‌گونه تغییری در مقادیر گراتینین، آندوژن و کلیرانس کرومیوم 51 یا کراتینین پلاسمــا و یا غلظت اوره خون بعد از عکس‌برداری ایجاد نشده است، همچنین بعــد از انجام عکسبرداری هیچ‌گونه افــزایشی نیـز در میزان فعالیت آنزیم N-AceTy1-beta-d-glucosaminidase NAG که یک آنزیم فوق‌العاده حساس لوله‌های کلیوی بوده و افزایش آن نشان‌دهنده تشدید ضایعات پارانشیمال نسج کلیه می‌باشد ایجاد نگردید.از بررسی‌های انجام شده چنین می‌توان نتیجه گرفت که ، در صورتی‌ که از تغییرات ناگهانی آب و الکترولیت‌ها جلوگیری نموده همچنین با مصرف بجا و تحت کنترل ماده حاجب اوروگرافی داخل وریدی و یا آنژیوگرافی رنال نزد بیماران کلیوی حتی اگر بیماریشان نیز پیشرفته باشد هیچگونه خطری نمی‌تواند داشته باشد.