| dc.contributor.author | دبیرمقدم, پیمان | fa_IR |
| dc.contributor.author | شریفی, محسن | fa_IR |
| dc.contributor.author | بنی‌هاشم, سیدمسیح | fa_IR |
| dc.contributor.author | مختاری, زهرا | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-21T23:04:46Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-11T23:04:46Z | |
| dc.date.available | 1399-08-21T23:04:46Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-11T23:04:46Z | |
| dc.date.issued | 2010-01-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1388-10-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | دبیرمقدم, پیمان, شریفی, محسن, بنی‌هاشم, سیدمسیح, مختاری, زهرا. (1388). تأثیر میتومایسین-C موضعی در درمان تنگی‌های لارنگوتراکئال پس از لیزر و دیلاتاسیون. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 67(10), 718-723. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1683-1764 | |
| dc.identifier.issn | 1735-7322 | |
| dc.identifier.uri | http://tumj.tums.ac.ir/article-1-5595-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/491134 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف: تنگی‌های لارنگوتراکئال یکی از مشکلات عمده در تخصص گوش و حلق و بینی می‌باشد. میزان عود تنگی پس از جراحی بالا است و اغلب بیماران متحمل جراحی‌های متعدد جهت رفع تنگی می‌شوند. در این مطالعه تاثیر میتومایسین-C موضعی پس از پروسه‌های درمانی لیزر و دیلاتاسیون در جلوگیری از ایجاد تنگی لارنگوتراکئال بررسی شده است. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 23 نفر از بیمارانی که دچار تنگی لارنگوتراکئال بودند به دو گروه تقسیم شده که 12 نفر در محل تنگی محلول میتومایسین-C آغشته گردید و در 11 نفر دیگر از این محلول استفاده نگردید. سپس بیماران به فاصله یک و سه ماه پس از این اعمال تحت آندوسکوپی قرار گرفته و پس از آن نیز به فواصل منظم پی‌گیری شدند. نتایج حاصل از این روشهای درمانی تحت مقایسه آماری قرار گرفت. یافته‌ها: در گروه شاهد متوسط تغییرات طول عمودی و طول افقی سطح مقطع تنگی پس از اقدام درمانی به ترتیب 77/0±47/0 میلی‌متر و 60/0±50/0 میلی‌متر بوده است ولی در گروه مداخله این تغییرات پس از اقدام درمانی به ترتیب 15/1±28/2 میلی‌متر و 03/1±23/2 میلی‌متر بوده است. این مقادیر با هم تفاوت آماری معنی‌دار دارند (0001/0p<). دو گروه از نظر متوسط تغییرات سطح مقطع تنگی نیز با هم تفاوت معنی‌دار داشتند (0001/0p<). نتیجه‌گیری: استفاده از میتومایسین-C موضعی در محل تنگی‌های لارنگوتراکئال پس از جراحی دیلاتاسیون و لیزر سبب کاهش ایجاد تنگی مجدد می‌شود و نیاز به انجام پروسه‌های درمانی مجدد را کاهش می‌دهد. | fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Tehran University Medical Journal | en_US |
| dc.subject | تنگی لارنکس | fa_IR |
| dc.subject | میتومایسین-C | fa_IR |
| dc.subject | آندوسکوپی | fa_IR |
| dc.title | تأثیر میتومایسین-C موضعی در درمان تنگی‌های لارنگوتراکئال پس از لیزر و دیلاتاسیون | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.contributor.department | مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.contributor.department | مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.contributor.department | مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.contributor.department | مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.citation.volume | 67 | |
| dc.citation.issue | 10 | |
| dc.citation.spage | 718 | |
| dc.citation.epage | 723 | |
