نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشریعت پناهی, شمساfa_IR
dc.contributor.authorخداکریم, سهیلاfa_IR
dc.contributor.authorابول پور مفرد, فاطمهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:04:22Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:04:22Z
dc.date.available1399-08-21T23:04:22Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:04:22Z
dc.date.issued2014-12-01en_US
dc.date.issued1393-09-10fa_IR
dc.identifier.citationشریعت پناهی, شمسا, خداکریم, سهیلا, ابول پور مفرد, فاطمه. (1393). تغییرات رادیوگرافیک ستون فقرات کمری و لگن در بیماران با ضایعه نخاعی مزمن. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 72(9), 608-616.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-6385-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/491078
dc.description.abstractزمینه و هدف: ضایعه نخاعی مزمن که از عوامل مهم اختلالات حسی و حرکتی می‌باشد زیان‌های بسیاری به‌دنبال دارد از این‌روی توجه به عوارضی که پس از آن ایجاد می‌شوند، ضروری به‌نظر می‌رسد. از مهم‌ترین عوارض ضایعه‌ی نخاعی مزمن تغییرات پیرامون استخوان‌ها و مفاصل این بیماران است که موجب ایجاد درد و افزایش ناتوانی حرکتی آنان می‌شود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 500 بیمار جانباز نخاعی بستری در بیمارستان خاتم‌الانبیای تهران از فروردین 1388 تا فروردین 1391، انتخاب و تصاویر رادیوگرافی ستون فقرات و لگن این بیماران از نظر وجود تغییراتی نظیر انواع اسیفیکاسیون‌های اطراف ستون فقرات، کاهش فاصله مفصل هیپ، ساکروایلییت، هتروتوپیک اسیفیکاسیون، انتزوفیت و وجود ترکش در گرافی‌ها مورد مطالعه قرار گرفت. یافته‌ها: بین سن با تعداد مهره‌های درگیر (001/0P<)، اسیفیکاسیون شبیه پسوریازیس (048/0P=) و استئوفیت‌های بزرگ (037/0P=) و بین مدت گذشته از آسیب با کاهش فاصله مفصل هیپ (008/0P=) و تعداد مهره‌های درگیر (001/0P<) ارتباط معنادار دیده شد. بین وجود ترکش در گرافی و استئوفیت‌های بزرگ و نیز میزان هتروتوپیک اسیفیکاسیون نیز رابطه وجود داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نوع نمونه‌گیری و توجه به اینکه بیشترین علت ضایعه نخاعی در این مطالعه ترکش بوده است، نتایج ما قابل تعمیم به کل بیماران نخاعی نمی‌باشد. اما به‌طور کلی در گرافی کمر بیماران مورد مطالعه ما، استئوفیت، ترکش و اسیفیکاسیون شبیه پسوریازیس و در گرافی لگن آنان کاهش فاصله مفصل هیپ، ساکروایلییت و هتروتوپیک اسیفیکاسیون بیشترین تغییرات موجود بوده‌اند.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectضایعه نخاعی مزمنfa_IR
dc.subjectتغییرات رادیوگرافیکfa_IR
dc.subjectترکشfa_IR
dc.subjectهتروتوپیک اسیفیکاسیونfa_IR
dc.subjectاسیفیکاسیون اطراف ستون فقرات.fa_IR
dc.titleتغییرات رادیوگرافیک ستون فقرات کمری و لگن در بیماران با ضایعه نخاعی مزمنfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه داخلی، روماتولوژی دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهدfa_IR
dc.contributor.department-2 گروه آمار زیستی و مشاور آماری، تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentپزشک عمومی، دانشگاه شاهدfa_IR
dc.citation.volume72
dc.citation.issue9
dc.citation.spage608
dc.citation.epage616


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد