نمایش مختصر رکورد

درمان چسبندگی لابیا با استروژن موضعی و ارتباط آن با سطح سرمی استرادیول

dc.contributor.authorصفائیان, بارانکfa_IR
dc.contributor.authorشکری, سیماfa_IR
dc.contributor.authorمحمدیان, سکینهfa_IR
dc.contributor.authorچراغعلی, فاطمهfa_IR
dc.contributor.authorجویباری, لیلاfa_IR
dc.contributor.authorآریان نژاد, صفاfa_IR
dc.contributor.authorرمیم, طیّبfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:03:40Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:03:40Z
dc.date.available1399-08-21T23:03:40Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:03:40Z
dc.date.issued2013-05-01en_US
dc.date.issued1392-02-11fa_IR
dc.identifier.citationصفائیان, بارانک, شکری, سیما, محمدیان, سکینه, چراغعلی, فاطمه, جویباری, لیلا, آریان نژاد, صفا, رمیم, طیّب. (1392). درمان چسبندگی لابیا با استروژن موضعی و ارتباط آن با سطح سرمی استرادیول. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 71(2), 96-101.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-24-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/490973
dc.description.abstractزمینه و هدف: سطح استرادیول سرم از عوامل مورد بحث در پیش‌آگهی مبتلایان به چسبندگی لابیا می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی استرادیول و پاسخ‌دهی به استروژن موضعی در مبتلایان به چسبندگی لابیا می‌باشد.روش بررسی: مطالعه به صورت مداخله‌ای و آینده‌نگر انجام گردید. 100 کودک از میان دختران مراجعه‌کننده به درمانگاه کودکان بیمارستان طالقانی شهر گرگان در سال 1390 انتخاب شدند. تشخیص بیماری با معاینه بالینی ناحیه وستیبول انجام گردید. معیارهای ورود به مطالعه شامل سن سه ماه تا هشت سال، عدم وجود علایم بلوغ، عدم ابهام تناسلی، عدم وجود علایم وولوواژنیت، وجود چسبندگی لابیا بیش‌تر از 25%، عدم سابقه درمان قبلی با استروژن موضعی به فاصله کم‌تر از دو هفته و عدم سابقه درمان ناکامل قبلی بود. در صورت عدم مصرف مناسب دارو از نظر زمان و مقدار آن، عدم مراجعه برای معاینات بعدی و بروز عوارض مربوط به درمان طی دوره درمانی هفت روزه بیمار از مطالعه خارج گردید. یافته‌ها: بیش‌ترین فراوانی چسبندگی لابیا در کودکان زیر یک‌سال و کم‌ترین آن در کودکان 8-7 سال وجود داشت. 86 بیمار بهبودی کامل یا نسبی داشتند. در 14 کودک هیچ‌گونه‌ای شواهدی از بهبودی مشاهده نگردید. در هیچ‌کدام از بیماران شدت چسبندگی بدتر نگردیده بود. در افرادی که پاسخ مثبت به درمان داشتند، استرادیول خون در سطح پایین‌تری قرار داشت. اختلاف آماری معنی‌داری میان سطح استرادیول خون در موارد پیشرفت کامل یا نسبی در مقایسه با موارد بدون پیشرفت وجود داشت (044/0=P).نتیجه‌گیری: در نهایت به نظر می‌رسد اثربخشی استفاده از کرم استروژن موضعی در بهبود چسبندگی لابیا در کودکانی که سطح استروژن پایین‌تری دارند بیش‌تر است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectچسبندگی لابیاfa_IR
dc.subjectکرم استروژنfa_IR
dc.subjectاسترادیول سرمfa_IR
dc.titleدرمان چسبندگی لابیا با استروژن موضعی و ارتباط آن با سطح سرمی استرادیولfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentگروه اطفال دانشگاه علوم پزشکی گرگانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه اطفال دانشگاه علوم پزشکی گرگانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه اطفال دانشگاه علوم پزشکی گرگانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه اطفال دانشگاه علوم پزشکی گرگانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه اطفال دانشگاه علوم پزشکی گرگانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه اطفال دانشگاه علوم پزشکی گرگانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات تروما و جراحی بیمارستان سینا دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.citation.volume71
dc.citation.issue2
dc.citation.spage96
dc.citation.epage101


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد