نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorگل‌بخش, محمد‌رضاfa_IR
dc.contributor.authorسیاوشی, بابکfa_IR
dc.contributor.authorعطار, مجیدfa_IR
dc.contributor.authorرمیم, طیبfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:02:21Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:02:21Z
dc.date.available1399-08-21T23:02:21Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:02:21Z
dc.date.issued2013-04-01en_US
dc.date.issued1392-01-12fa_IR
dc.identifier.citationگل‌بخش, محمد‌رضا, سیاوشی, بابک, عطار, مجید, رمیم, طیب. (1392). بررسی رابطه ناپایداری ستون فقرات کمری با اسپوندیلولیستزیس شدید دژنراتیو. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 71(1), 46-52.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-37-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/490799
dc.description.abstractزمینه و هدف: اسپوندیلولیستزیس به تغییرات دژنراتیو در ستون مهره‌ها اطلاق می‌گردد که در موارد شدید با افزایش شیب ساکروم همراه است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه ناپایداری ستون فقرات کمری و شیب ساکروم با اسپوندیلولیستزیس شدید دژنراتیو انجام گردید.روش بررسی: مطالعه به‌صورت مقطعی و آینده‌نگر در بیماران با درد کمر مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های شفایحیاییان و سینا در مدت 18 ماه ( از فروردین 1389 الی مهر 1390) انجام شد. سه ماه کمردرد متناوب یا دایم و سابقه اولین کمردرد از یک‌سال قبل که حداقل دو حمله کمردرد ناتوان‌کننده داشته باشد از معیارهای ورود بود. بیماران باردار از مطالعه خارج شدند. نسبت جابه‌جایی مهره در حالت دینامیک، به‌اندازه جسم مهره بر اساس درصد مشخص شد که بالاتر از هشت درصد، ناپایداری کمری تلقی گردید. میزان چرخش بیش‌تر از 11 درجه غیرطبیعی در نظر گرفته شد.یافته‌ها: 52 بیمار با میانگین سنی 49/9±35/38 سال (30 مرد، 22 زن) وارد مطالعه شدند. میانگین ایندکس توده بدنی برابر 2kg/m59/4±01/23 بود. مقدار میانگین جابه‌جایی مهره در30 نفر غیرطبیعی بود. از نظر چرخش زاویه‌ای 12 بیمار (77 درصد) در گروه بیش‌تر از 11 درجه قرار داشتند. ایندکس لگنی در گروه جابه‌جایی طبیعی با گروه با جابه‌جایی غیرطبیعی اختلاف آماری معنی‌داری نداشت (443/0P=). هم‌چنین میانگین ایندکس لگنی در گروه با چرخش زاویه‌ای طبیعی 97/55 درجه و در گروه با جابه‌جایی بیش‌تر از 11 درجه برابر 58/53 درجه بود که اختلاف آماری معنی‌داری نداشت (556/0P=).نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد دژنراسیون دیسک ارتباطی با شیب ساکروم ندارد. شیب ساکروم بالا هر چند باعث تشدید اسپوندیلولیستزیس می‌گردد ولی در بروز اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو شدید نقشی نداشته و باید علل دیگری را در این زمینه جستجو نمود.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectایندکس لگنیfa_IR
dc.subjectستون فقرات کمریfa_IR
dc.subjectاسپوندیلولیستزیسfa_IR
dc.subjectشیب ساکرومfa_IR
dc.titleبررسی رابطه ناپایداری ستون فقرات کمری با اسپوندیلولیستزیس شدید دژنراتیوfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentگروه ارتوپدی بیمارستان سینا، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه ارتوپدی بیمارستان سینا دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه ارتوپدی بیمارستان سینا دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات تروما و جراحی سینا دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.citation.volume71
dc.citation.issue1
dc.citation.spage46
dc.citation.epage52


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد