نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorستاره ممیشیfa_IR
dc.contributor.authorنجم الدین کلانتریfa_IR
dc.contributor.authorفرهاد بنکدار هاشمیfa_IR
dc.contributor.authorقمر تاج خطاییfa_IR
dc.contributor.authorسید احمد سیادتیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T23:02:00Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T23:02:00Z
dc.date.available1399-08-21T23:02:00Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T23:02:00Z
dc.date.issued2008-01-01en_US
dc.date.issued1386-10-11fa_IR
dc.identifier.citationستاره ممیشی, نجم الدین کلانتری, فرهاد بنکدار هاشمی, قمر تاج خطایی, سید احمد سیادتی. (1386). تعیین فراوانی عفونت ویروسی پاراآنفلوآنزا به روش ایمونوفلوئورسانس در عفونت‌های حاد تنفسی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 65(10), 45-49.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-717-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/490747
dc.description.abstractعفونت‌های دستگاه تنفسی سالانه باعث مرگ حدود 5/4 میلیون کودک در سراسر جهان می‌شوند که بیشتر این مرگ و میرها در کشورهای در حال توسعه روی می‌دهد. پاتوژن‌های باکتریایی و ویروس‌ها هر دو عامل ایجاد این مرگ و میرها هستند. ویروس پاراآنفلوانزا یکی از عوامل شایع ایجادکننده عفونت‌های دستگاه تنفسی می‌باشد. پاراآنفلوانزا باعث ایجاد 30% از عفونت‌های دستگاه تنفسی در کودکان قبل از سن مدرسه می‌باشد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع عفونت ویروس پاراآنفلوانزا انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی که از بهمن ماه سال 1382 تا بهمن ماه 1383 برروی 96 کودک بدو تولد تا پنج سال، مراجعه‌کننده به بیمارستان مرکز طبی کودکان انجام شده، سعی بر این بوده است که با بررسی ترشحات نازوفارنکس بیماران با روش ایمونوفلوئورسانس آنتی‌بادی فراوانی عفونت تنفسی پاراآنفلوانزا تعیین شده و بیماران از نظر توزیع فصلی، سن شایع درگیری و علائم و نشانه‌های کلینیکی مختلف مورد بررسی قرار گیرند. یافته‌ها: در این بررسی فراوانی نسبی عفونت ناشی از ویروس پاراآنفلوانزا 26% می‌باشد. شایع‌ترین سن ابتلا در بررسی ما سن 25 تا 36 ماهگی می‌باشد. فصل پاییز شایع‌ترین فصل بروز عفونت‌های دستگاه تنفسی ناشی از پاراآنفلوانزا می‌باشد. رینوره (96%) و سرفه (84%) شایع‌ترین علامت بالینی و تب (68%) شایع‌ترین نشانه بالینی به‌دست آمده بود. شایع‌ترین بیماری کلینیکی، فارنگوتونسیلیت با شیوع 40% بود. نتیجه‌گیری: فراوانی عفونت پاراآنفلوانزا و سن شایع ابتلا مشابه مطالعات قبلی انجام شده در سایر کشورها می‌باشد همچنین در مطالعات انجام شده در اکثر کشورها فصل شایع پاییز و زمستان بوده است و در مطالعه ما هم در فصل پاییز شایع‌تر بوده است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectعفونت حاد تنفسیfa_IR
dc.subjectپارا آنفلوانزاfa_IR
dc.subjectایمونوفلوئورسانس آنتی بادیfa_IR
dc.titleتعیین فراوانی عفونت ویروسی پاراآنفلوآنزا به روش ایمونوفلوئورسانس در عفونت‌های حاد تنفسیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.citation.volume65
dc.citation.issue10
dc.citation.spage45
dc.citation.epage49


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد