ارتباط هوموسیستیین با نشانگرهای آترواسکلروز پیش‌بالینی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو و افراد غیردیابتی

Abstract

زمینه و هدف: ارتباط هموسیستیین و بیماری‌های قلبی-عروقی از چندین سال پیش روشن شده است. در این مطالعه، ارتباط بین سطح سرمی هموسیستیین، اسید فولیک و ویتامین B12 با سرعت موج نبض و شاخص باکبرگ(Buckberg index) و نسبت زنده‌ماندن ساب آندوکاردی در افراد دیابتی و غیردیابتی بررسی شد.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 58 نفر مبتلا به دیابت نوع دو و 36 نفر غیردیابتی، در بیمارستان دکتر شریعتی دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد مطالعه قرار گرفتند. اندازه‌گیری‌های فشارخون و تن‌سنجی انجام شدند. قند خون، کلسترول، لیپوپروتیین با چگالی بالا (HDL) و پایین (LDL)، تری‌گلیسرید، هموگلوبین A1C، ویتامین B12، اسید فولیک و هموسیستیین و پروتیین واکنشی C اندازه‌گیری شدند. سختی شریانی با محاسبه سرعت موج نبض و شاخص تشدید آئورتی با دستگاه اسفیگموکور بررسی شد. علاوه بر این، شاخص باکبرگ (نسبت زنده‌ماندن ساب آندوکاردی) با تقسیم اکسیژن عرضه‌شده به مقدار نیاز میوکارد به اکسیژن نشان داده شد. مدل‌های رگرسیون خطی استفاده شد.

یافته‌ها: افراد دیابتی و غیردیابتی از نظر سن، سابقه فشارخون، سطح سرمی هموسیستیین و سطح LDL تفاوت داشتند، (05/0Ps>). سرعت موج نبض در افراد دیابتی و غیردیابتی به‌ترتیب 91/60 و m/s 91/41 بود (01/0P=). پس از تعدیل برای عوامل مداخله‌گر در مدل رگرسیون چندمتغیره سرعت موج نبض با سن و هموسیستیین در غیردیابتی‌ها، (β به‌ترتیب برابر با 441/0 و 345/0) ارتباط داشت. سرعت موج نبض با سن، فشارخون دیاستولی و پروتیین واکنشی C مرتبط بود (β به‌ترتیب 417/0، 302/0 و 262/0).

نتیجه‌گیری: سطح هموسیستیین در افراد غیردیابتی با نشانگر آترواسکلروز پیش‌بالینی مرتبط بود، اما چنین ارتباطی در افراد دیابتی یافت نشد.