نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorفاطمی, محمد جوادfa_IR
dc.contributor.authorپاک‌فطرت, فرزینfa_IR
dc.contributor.authorآخوندی‌نسب, محمدرضاfa_IR
dc.contributor.authorمنصوری, کوروشfa_IR
dc.contributor.authorموسوی, سید جابرfa_IR
dc.contributor.authorحسینی, سید ابوذرfa_IR
dc.contributor.authorنیازی, میتراfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:58:44Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:58:44Z
dc.date.available1399-08-21T22:58:44Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:58:44Z
dc.date.issued2016-01-01en_US
dc.date.issued1394-10-11fa_IR
dc.identifier.citationفاطمی, محمد جواد, پاک‌فطرت, فرزین, آخوندی‌نسب, محمدرضا, منصوری, کوروش, موسوی, سید جابر, حسینی, سید ابوذر, نیازی, میترا. (1394). بررسی اثر پلاسمای تغلیظ شده با پلاکت (PRP) در ترمیم عصب سیاتیک در مدل حیوانی موش صحرایی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 73(10), 693-699.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-7080-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/490284
dc.description.abstractزمینه و هدف: آسیب اعصاب محیطی یکی از مشکلات چالش‌برانگیز در جراحی ترمیمی مدرن است. پیشرفت‌های اخیر در درک راه‌های فیزیولوژیک و مولکولی اثبات کرده است که فاکتورهای رشدی نقش مهمی در تکامل و رژنراسیون عصب محیطی ایفا می‌کند. هدف این مطالعه بررسی اثر پلاسمای غلیظ شده با پلاکت بر بازسازی و ترمیم عصب سیاتیک در مدل حیوانی (رت) بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در آزمایشگاه حیوانات مرکز آموزشی درمانی حضرت فاطمه (س) تهران در مهر ماه سال 1392 انجام شد، 24 رت نر سالم از نژاد Sprague-Dawley با وزن تقریبی gr 250-200 به‌طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند و پس از بریدن عصب سیاتیک در گروه اول مقدار ml 05/0 از محلول پلاسمای غلیظ شده با پلاکت به زیر اپی‌نوریوم در پروگزیمال محل ترمیم و به قسمت دیستال در زیر اپی‌نوریوم و در گروه دوم به همان میزان نرمال سالین تزریق شد. پس از شش هفته آنالیز رد پا و ارزیابی‌های نوروفیزیولوژیک و هیستوپاتولوژی انجام شد. یافته‌ها: تست عملکرد عصب سیاتیک در گروه محلول پلاسمای غلیظ شده با پلاکت به‌طور قابل توجهی بهتر بود (001/0P=). همچنین تست زمان تاخیر هدایت عصبی در این گروه به‌طور معناداری کمتر بود (000/0P=). غلاف میلین در گروه محلول پلاسمای غلیظ شده با پلاکت به‌طور قابل توجهی ضخیم تر بود اما اختلاف تعداد آکسون بین دو گروه از نظر آماری معنادار نبود (298/0P=). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که PRP می‌تواند نقش مهمی در بازسازی اعصاب محیطی و بهبود عملکرد پس از پارگی عصب و ترمیم داشته باشد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectپلاسمای تغلیظ شده از پلاکتfa_IR
dc.subjectتست عملکرد سیاتیکfa_IR
dc.subjectترمیم عصبfa_IR
dc.subjectصدمه عصبfa_IR
dc.titleبررسی اثر پلاسمای تغلیظ شده با پلاکت (PRP) در ترمیم عصب سیاتیک در مدل حیوانی موش صحراییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات سوختگی و گروه جراحی پلاستیک و ترمیمی، دانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات سوختگی و گروه جراحی پلاستیک و ترمیمی، دانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات سوختگی و گروه جراحی پلاستیک و ترمیمی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه طب فیزیکی و توانبخشی، بیمارستان شفا یحیائیان، دانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پاتولوژی، مرکز تحقیقات سوختگی، دانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentکاردرمانی، مرکز تحقیقات سوختگی، دانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.citation.volume73
dc.citation.issue10
dc.citation.spage693
dc.citation.epage699


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد