اثر درمانی تایمکتومی در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس

Abstract

800x600 Normal 0

false false false

EN-US X-NONE AR-SA

MicrosoftInternetExplorer4

/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal" mso-tstyle-rowband-size:0 mso-tstyle-colband-size:0 mso-style-noshow:yes mso-style-priority:99 mso-style-parent:"" mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt mso-para-margin:0in mso-para-margin-bottom:.0001pt mso-pagination:widow-orphan font-size:10.0pt font-family:"Times New Roman","serif"}

زمینه و هدف: میاستنی‌گراویس یک اختلال عصبی- عضلانی است که به‌شکل ضعف و ناتوانی عضلات اسکلتی خود را نشان می‌دهد. در حال حاضر تایمکتومی به‌عنوان یک گزینه درمانی در این بیماری مطرح است. هدف از این مطالعه بررسی بالینی تأثیر تایمکتومی در بیماران مبتلا به میاستنی‌گراویس می‌باشد. روش بررسی: بیماران مبتلا به میاستنی‌گراویس با سابقه تایمکتومی طی 12 سال در یک مرکز مورد بررسی قرار گرفتند. بیمارانی که حداقل شش ماه از عمل تایمکتومی آنها گذشته بود، از طریق تماس تلفنی فراخوانده شدند. برای ارزیابی میزان بهبودی از اظهارنظر بیمار در مورد نوع و دوز داروهای مصرفی و علایم بیماری استفاده شد. یافته‌ها: 60 بیمار میاستنی‌گراویس با اکثریت مؤنث (46 نفر= 7/76%) و میانگین سنی 1/11±4/30 سال وارد مطالعه شدند. 48 بیمار تحت عمل جراحی با برش استرنوتومی و 12 بیمار تحت جراحی کم تهاجمی از طریق توراکوسکوپی قرار گرفته بودند. در 17 مورد (3/28%) ˝بهبودی کامل˝ و در 34 مورد (6/56%) ˝بهترشدن˝ مشاهده شد. در شش مورد (10%) ˝عدم تغییر˝ و در سه مورد (5%) ˝تشدید بیماری˝ دیده شد. در مجموع حدود 85% بیماران از عمل جراحی سود بردند. سن، جنس، مدت و شدت بیماری قبل از عمل، میزان مصرف دارو قبل از عمل، تکنیک جراحی و نوع بافت‌شناسی تیموس، اثری بر پاسخ به تایمکتومی نداشتند. رضایت از نتیجه عمل در 17% بیماران در حد عالی، 43% خوب، 35% متوسط و 5% بد بیان شد. نتیجه‌گیری: تیمکتومی یک روش درمانی مناسب در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس بوده است و می‌تواند در کلیه این بیماران صرف‌نظر از سن، جنس، مدت و شدت بیماری و وجود تیموما به‌کار رود.