بررسی نتایج شنوایی بعد از عمل استاپدوتومی در مبتلایان به اتواسکلروزیس، بیمارستان شهید رهنمون یزد و امیراعلم تهران، 81-1376

Abstract

مقدمه: اتواسکلروزیس شایعترین علت کاهش شنوایی هدایتی در افراد 50-15 ساله در حضور یک پرده تمپان سالم است. این بیماری یک بیماری استخوانی است که محدود به کپسول اوتیک بوده و می تواند علاوه بر کاهش شنوایی هدایتی باعث کاهش شنوایی حسی-عصبی و یا مختلط (Mixed hearing loss) نیز بشود. مهمترین روش درمان این بیماری جراحی است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج شنوایی پس از عمل استاپدوتومی در بیماران مبتلا به اتواسکلروزیس می باشد. مواد و روش ها: این بررسی بصورت مشاهده ای مقطعی روی کلیه بیمارانی که با تشخیص فوق طی سال های 81-1376 تحت عمل جراحی استاپدوتومی قرار گرفته بودند صورت گرفت. در طی این مطالعه 114 بیماری که تحت عمل استاپدوتومی بدلیل اتواسکلروزیس قرار گرفته بودند بررسی شده و نتایج شنوایی حاصل از عمل آنها با وضعیت قبل از عمل مقایسه گردید. کلیه بیماران مبتلا به اتواسکلروزیس دوطرفه بودند که یکی از گوش های چپ یا راست آنها عمل شده بود. ادیومتری و بررسی SDS و SRT در کلیه بیماران در 4 فرکانس 500، 1000، 2000، 3000 انجام شده و مقایسه شد. متوسط Follow up بعد از عمل بیماران 28.14 ماه بود. یافته ها: متوسط کاهش شنوایی هدایتی (CHL) در Air-bone gap اودیوگرام در بیماران 41.82 دسی بل بود که بعد از عمل به حد 14.23 دسی بل رسیده و در حد 27.59 دسی بل بهبودی داشت. آستانه شنوایی هدایت هوایی از 63.78 دسی بل قبل از عمل به 28.75 دسی بل بعد از عمل رسیده و در حد 35.12 دسی بل بهبودی داشت. میزان SRT قبل از عمل در حد 54.47 دسی بل بود که به حد 22.55 دسی بل بعد از عمل رسیده و به میزان 31.92 دسی بل بهبودی داشت. هیچ موردی از سرگیجه مداوم بعد از عمل دیده نشد و از 78 بیمار مبتلا به وزوز گوش (Tinnitus) قبل از عمل، 56 بیمار بعد از جراحی بهبودی کامل یافتند. نتیجه گیری و توصیه ها: انجام عمل جراحی استاپدوتومی در بیماران مبتلا به اتواسکلروزیس باعث بهبود وضعیت شنوایی بیماران در حد قابل قبول شده و میزان عوارض عمل جراحی اندک می باشد.