بررسی وضعیت روانی- اجتماعی نوجوانان مبتلا به تالاسمی ماژور براساس گزارش شخصی آنها و نتایج تست GHQ-12

Abstract

مقدمه: هر ساله هزاران کودک با بتا تالاسمی ماژور به دنیا می‌آیند و بار این بیماری بویژه در کشورهای در حال توسعه،‌ بسیار بالا می‌باشد. این مطالعه به بررسی وضعیت سلامت روانی-اجتماعی نوجوانان تالاسمی از دیدگاه خود آنها میپردازد. مواد و روشها: در این مطالعه از پرسشنامه 12- استفاده به عمل آمده است. با نمونه‌گیری در سهولت، تمام نوجوانان تالاسمی که طی دو ماه به چهار مرکز سرویس‌دهی به این بیماران مراجعه کرده مورد بررسی قرار گرفتند و به پرسشنامه عمومی و 12- GHQ پاسخ گفتند. یافته ها: میانگین امتیازات بیماران در آزمون سلامت عمومی 12/6 بود. حدوداً 78 درصد از بیمارانی که سلامت روانی نامطلوبی داشتند، در گروه سنی اواخر نوجوانی بودند. نزدیک 10 درصد بیماران ترک‌تحصیل کرده بودند. میانگین امتیار GHQ بین کسانیکه ترک‌تحصیل داشتند با کسانیکه نداشتند، اختلاف معنی‌داری نشان داد (017/0=P). نتیجه گیری و توصیه ها: نوجوانان مورد مطالعه توانسته‌اند بطور نسبتاً قابل قبولی بر استرس و شرایط بیماری خود فائق آیند البته باید احتمال انکار بیماری را نیز با توجه به حساس بودن دوره سنی لحاظ کرد.