نمایش مختصر رکورد

عوارض دو تکنیک جراحی در بیماران مبتلا به کانسر هیپوفارنکس: بالا کشیدن معده در برابر فلاپ جلدی- عضلانی پکتورالیس ماژور

dc.contributor.authorرضایی, جلالfa_IR
dc.contributor.authorاسفندیاری, خلیلfa_IR
dc.contributor.authorخلیلی پویا, جوادfa_IR
dc.contributor.authorتوکلی, حسنfa_IR
dc.contributor.authorعبدالرحمن, رسولfa_IR
dc.contributor.authorسلامتی, پیمانfa_IR
dc.contributor.authorابوذری, مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:57:15Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:57:15Z
dc.date.available1399-08-21T22:57:15Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:57:15Z
dc.date.issued2008-09-01en_US
dc.date.issued1387-06-11fa_IR
dc.identifier.citationرضایی, جلال, اسفندیاری, خلیل, خلیلی پویا, جواد, توکلی, حسن, عبدالرحمن, رسول, سلامتی, پیمان, ابوذری, مهدی. (1387). عوارض دو تکنیک جراحی در بیماران مبتلا به کانسر هیپوفارنکس: بالا کشیدن معده در برابر فلاپ جلدی- عضلانی پکتورالیس ماژور. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 66(6), 421-424.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-588-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/490069
dc.description.abstractزمینه و هدف: جراحی رادیکال و به‌دنبال آن رادیوتراپی نقش مهمی در درمان کانسر هیپوفارنکس دارد. هر چند که در مورد روش بازسازی پس از رزکسیون جراحی اتفاق نظر وجود ندارد. هدف این مطالعه مقایسه عوارض دو تکنیک Gastric Pull-Up و Pectoralis Major Myocutaneous Flap در بازسازی ناحیه درگیر پس از انجام لارنگوفارنگوازوفاژکتومی می‌باشد. روش بررسی: پرونده 64 بیماری که به دنبال جراحی رادیکال تحت بازسازی ناحیه درگیر با یکی از دو روش GPU یا PMMF قرارگرفته بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، محل ضایعه، درگیری proximal margin، سابقه رادیوتراپی، وجود لنفادنوپاتی، دیسکسیون گردنی و عوارضی مثل فیستول گوارشی، تنگی محل آناستوموز، اختلال عملکرد بلع و تنگی استوما از پرونده‌های مربوطه استخراج و بین دو گروه با یکدیگر مقایسه گردید. یافته‌ها: در مجموع 64 بیمار (43 نفر در گروه GPU و 21 نفر در گروه PMMF) مورد ارزیابی قرار گرفتند. بین دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری از لحاظ مشخصات دموگرافیک وجود نداشت. محل درگیری ضایعه تومورال در هفت نفر لارنکس، پنج نفر پروگزیمال مری، پنج نفر خلف کریکوئید، چهار نفر سینوس پیریفورم، دو نفر دیواره خلفـی و 41 نفـر ترکیبـی از نواحـی مختلف بود. تفاوت آماری معنی‌داری بین دو تکنیک جراحی از نظر ایجاد تنگی محل آناستوموز، اختلال عملکرد بلع یا تنگی استوما وجود نداشت در حالی‌که ایجاد عارضه فیستول به دنبال عمل جراحی در روش GPU به لحاظ آماری کمتر از روش PMMF بود (001/0 نتیجه‌گیری: پیدایش تنگی‌های عملکردی یا اختلال عملکرد بلع در دو روش مشابه ولی تکنیک GPU با بروز فیستول کمتری همراه است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectکانسر هیپوفارنکسfa_IR
dc.subjectلارنگوفارنگوازوفاژکتومیfa_IR
dc.subjectبازسازیfa_IR
dc.subjectعوارضfa_IR
dc.titleعوارض دو تکنیک جراحی در بیماران مبتلا به کانسر هیپوفارنکس: بالا کشیدن معده در برابر فلاپ جلدی- عضلانی پکتورالیس ماژورfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.citation.volume66
dc.citation.issue6
dc.citation.spage421
dc.citation.epage424


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد