نمایش مختصر رکورد

اثر حاد دویدن متناوب روی نوارگردان بر غلظت پلاسمایی گرلین آسیل‌دار و گرسنگی افراد چاق

dc.contributor.authorقلی‌پور, مجیدfa_IR
dc.contributor.authorکردی, محمدرضاfa_IR
dc.contributor.authorتقی‌خانی, محمدfa_IR
dc.contributor.authorرواسی, علی‌اصغرfa_IR
dc.contributor.authorگائینی, عباسعلیfa_IR
dc.contributor.authorتبریزی, آرزوfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:56:52Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:56:52Z
dc.date.available1399-08-21T22:56:52Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:56:52Z
dc.date.issued2011-05-01en_US
dc.date.issued1390-02-11fa_IR
dc.identifier.citationقلی‌پور, مجید, کردی, محمدرضا, تقی‌خانی, محمد, رواسی, علی‌اصغر, گائینی, عباسعلی, تبریزی, آرزو. (1390). اثر حاد دویدن متناوب روی نوارگردان بر غلظت پلاسمایی گرلین آسیل‌دار و گرسنگی افراد چاق. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 69(2), 125-135.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-267-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/490021
dc.description.abstractزمینه و هدف: وزن بدن توسط میزان مصرف غذا و انرژی مصرفی تنظیم می‌شود. هورمون گرلین اشتها را زیاد می‌کند. هدف تحقیق تعیین اثرات یک جلسه دویدن متناوب روی نوارگردان بر گرلین آسیل‌دار و اشتهای افراد چاق بود. روش‌بررسی: 9 دانشجوی مرد بی‌تحرک با سن 48/0±56/20 سال، شاخص توده بدن 2kg/m84/0±68/32 و حداکثر اکسیژن مصرفی 48/1±21/34 دقیقه/کیلوگرم/میلی‌لیتر، در تحقیق حاضر با طرح تصادفی متعادل شده شامل دو جلسه آزمون (ورزشی و کنترل) شرکت کردند. پروتکل شامل دویدن متناوب روی نوارگردان با شدت ثابت 65% حداکثر اکسیژن مصرفی بود. نمونه‌های خون قبل، هنگام و دو ساعت بعد از فعالیت، جمع‌آوری شد. یافته‌ها: مقادیر گرلین آسیل‌دار و میزان گرسنگی به‌طور معنی‌داری در مرحله دوم کاهش یافت و در انتهای آزمون، نسبت به مقادیر استراحتی به‌طور معنی‌داری کمتر بود (به ترتیب 006/0=P و 002/0=P). کل مقادیر مساحت‌های زیر منحنی مربوط به گرلین آسیل‌دار و میزان گرسنگی، به‌طور معنی‌داری در جلسه آزمون ورزشی نسبت به جلسه کنترل کمتر بود (هر دو 0005/0>P). هورمون رشد هم به‌طور معنی‌داری در مرحله دوم افزایش یافت و در انتهای آزمون ورزشی، نسبت به مقادیر استراحتی بیشتر بود (033/0=P). نتیجه‌گیری: گرلین آسیل‌دار و اشتهای افراد چاق، به‌واسطه دویدن با شدت 65% حداکثر اکسیژن مصرفی کاهش می‌یابد و تا دو ساعت بعد از آن، نسبت به مقادیر استراحتی پایین‌تر باقی می‌ماند. به نظر می‌رسد که هورمون رشد در این سرکوب نقش مؤثرتری دارد. این‌که آیا این پروتکل می‌تواند در یک برنامه تمرینی کوتاه‌مدت اثرات مشابهی داشته باشد، نیاز به بررسی بیشتر دارد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectگرلین آسیل‌دارfa_IR
dc.subjectاشتهاfa_IR
dc.subjectهورمون رشدfa_IR
dc.subjectدویدنfa_IR
dc.subjectچاقیfa_IR
dc.titleاثر حاد دویدن متناوب روی نوارگردان بر غلظت پلاسمایی گرلین آسیل‌دار و گرسنگی افراد چاقfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی، دانشگاه صنعتی شریفfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه بیوشیمی بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه تربیت مدرسfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی دانشگاه صنعتی شریفfa_IR
dc.citation.volume69
dc.citation.issue2
dc.citation.spage125
dc.citation.epage135


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد