بررسی نتایج همی‌آرتروپلاستی اولیه شانه در درمان شکستگی و شکستگی- دررفتگی‌های پروگزیمال بازو

Abstract

زمینه و هد ف: همی آرتروپلاستی اولیه شانه از روش های شناخته شده درمانی جهت شگستکی های پروگزیما ل هومروس به ویژه در انواع با جا به جایی زیاد که امکان فیکساسیون نیست می باشد. درمان موفقیت آمیز این شکستگی ها یک چالش پیش روی جراحان شانه به ویژه در افراد مسن می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج جراحی همی آرتروپلاستی اولیه شانه و ارزیابی عوامل موثر بر آن است . روش بررسی: در این مطالعه 39 بیمار که از مهرماه 1384 تا اسفندماه 1387 در بیمارستان های امام خمینی و شریعتی تهران توسط یک جراح تحت همی آرتروپلاستی شانه 23(% قرار گرفتند وارد مطالعه شدند و حداقل تا یک سال پس از عمل پ ی گیری شدند مورد ارزیابی قرار گرفتند . ( 58 49 سال بود . میزان موفقیت نتایج براساس نمره /77±14/ 16 بیمار زن بودند . متوسط سن بیماران 3 (% بیمار مرد و ( 41 ارزیابی شد و ارتباط عواملی ازجمله سن، مد ت زمان آسیب تا VAS کانستنت) و نمره درد براساس مقیاس ) Constant عمل و معیارهای رادیوگرافیک پروتز بر روی نتایج درمان ارزیابی شد . یافت هها: میانگین نمره کانستنت شانه آسیب از .(p <0/ 61 بود . سن و فاصل ه زمانی آسیب تا عمل با نمره کانستنت یک رابطه معکوس داشتند ( 05 /9±20/ دیده 2 معیارهای رادیوگرافیک، فاصله اکرومیو - هومرال و فاصله سر تا توبروزیته ارتباط معنی داری با نمره کانستنت داشتند. 4 بود که با سن بیماران و فاصله زما نی آسیب تا عمل ارتباط مستقیم / در معیار 10 تایی ) 5 VAS) میانه نمره درد نتیج هگیری: همی آرتروپلاستی شانه باید در حداقل فاصله زمانی ممکن از ایجاد آسیب انجام شود .(p <0/ داشت ( 05 و برای برقراری بهترین موقعیت آناتومیک پروتز، این عمل باید توسط ی ک فرد باتجربه در انجام جراحی شانه صورت گیرد. لزوم انجام توانبخشی صحیح به ویژه در افراد مسن از موارد مهم در بهبود نتایج است.