مقایسه آنتی بیوتیک موضعی با آنتی بیوتیک سیستمیک در پیشگیری از عفونت زخم بعد از جراحی اتیت مزمن میانی

Abstract

مقدمه: نقش آنتی بیوتیک پروفیلاکسی در جراحی اتیت مزمن میانی همچنان مورد تردید است و بنابراین سو مصرف آنتی بیوتیک پروفیلاکسی بصورت گسترده دیده می شود. مطالعات قبلی نتایج متضادی در مورد تاثیر آنتی بیوتیک در این مورد ارائه داده اند. با توجه به عدم وجود مطالعه قبلی در زمینه تاثیر آنتی بیوتیک موضعی در پیشگیری از عفونت زخم بعد از جراحی اتیت مزمن میانی، مطالعه حاضر طراحی گردید. فرضیه اولیه این بود که آنتی بیوتیک موضعی با آنتی بیوتیک وریدی در پیشگیری از عفونت زخم تفاوتی ندارد. مواد و روشها: 193 بیمار که شرایط ورود به مطالعه را داشتند بصورت تصادفی در 2 گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. گروه مورد تنها آنتی بیوتیک موضعی دریافت می کردند. در حالیکه گروه شاهد در حین عمل یک دوز و بعد از عمل 3 دوز آنتی بیوتیک وریدی دریافت می کردند. بعد از آن هیچ یک از بیماران آنتی بیوتیک نمی گرفتند. بیماران تا 3 هفته از جهت شواهد عفونت زخم پیگیری شدند. در پایان 3 ماه وضعیت گرافت و وضعیت شنوائی بیماران بررسی شد. یافته ها: احتمال عفونت بعد از عمل در گروه مورد 3/1 درصد و در گروه شاهد 6/1 درصد بود که از نظر آماری معنی دار نیست. وضعیت گوش قبل از عمل تاثیر معنی داری از جهت احتمال عفونت بعد از عمل نداشت. احتمال گرفتن گرافت در گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری نداشت. آنتی بیوتیک موضعی مورد استفاده تاثیر منفی روی وضعیت شنوائی بیماران نداشت. نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به عدم تفاوت نتایج استفاده از آنتی بیوتیک موضعی با تجویز سیستمیک آنتی بیوتیک، این روش می تواند بعنوان یک روش جایگزین در پیشگیری از عفونت زخم بعد از جراحی اتیت مزمن میانی مطرح باشد.