سندرمهای فورش کاروتید و تومورهای آن

Abstract

از مطالعه مقاله فوق چنین استنباط می گردد که تومورهای کاروتید مواردی نسبتاً نادر بوده 75 درصد آنها علائم فونکسیونل خفیف و در 25 درصد موارد دیگر علائم فونکسیونل بطور واضح وجود دارد. امتحان آرتریوگرافی برای تشخیص تومرهای فوق حائز اهمیت زیادی است و ارزش آن از نظر دو نظر می باشد. یکی از نظر تشخیصی و دیگری از نظر پرونوستیک .با این امتحان میزان باز بودن کاروتیدها برای ما مشخص می شود و از نظر روش عمل جراحی کمک شایانی به جراحی می نماید.سیر این تومرها کند می باشد و درمان انتخابی آن جراحی است و عمل آن عبارت است از برداشتن جسم تومورال حتی الامکان بدون قطع کاروتیدها و یا برداشتن تومر با رزکسیون کاروتیدها و پیوند کردن قطعات برداشته شده بوسیله Teflon و یا Dacron.اما مواردی را که ما در بخش جراحی شماره یک بیمارستان ثریا مورد عمل جراحی قرار دادیم بعلت عدم توانائی مجزا نمودن تومور از کاروتیدها و نداشتن Teflon و یا Dacron اجباراً کاروتیدها را لیگماتور نمودیم و نتیجه هر دو آنها بدون بروز عوارض بعد از عمل کاملاً رضایت بخش بوده است.