نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorغلامی, میتراfa_IR
dc.contributor.authorنظری, شهرامfa_IR
dc.contributor.authorفرزادکیا, مهدیfa_IR
dc.contributor.authorمحسنی, سید محسنfa_IR
dc.contributor.authorعلیزاده متبوع, سودابهfa_IR
dc.contributor.authorاکبری دورباش, فخرالدینfa_IR
dc.contributor.authorحسن‌نژاد, میثمfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:55:07Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:55:07Z
dc.date.available1399-08-21T22:55:07Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:55:07Z
dc.date.issued2016-04-01en_US
dc.date.issued1395-01-13fa_IR
dc.identifier.citationغلامی, میترا, نظری, شهرام, فرزادکیا, مهدی, محسنی, سید محسن, علیزاده متبوع, سودابه, اکبری دورباش, فخرالدین, حسن‌نژاد, میثم. (1395). سنتز نانو دندریمر پلی‌آمیدوآمین- G7 و ارزیابی تاثیر ضد باکتریایی آن بر روی باکتری‌های مختلف در محیط آزمایشگاهی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 74(1), 25-35.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-7348-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/489784
dc.description.abstractزمینه و هدف: هدف از پژوهش کنونی سنتز و بررسی اثرات ضد باکتریایی نانو دندریمر پلی‌آمیدوآمین-G7 در حذف باکتری‌های اشرشیاکلی، پروتئوس میرابیلیس، سالمونلا تیفی، باسیلوس سوبتیلیس و استافیلوکوکوس اورئوس در محیط آزمایشگاهی بود. روش بررسی: مطالعه به‌صورت تجربی در تیرماه 1394 در آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام گردید، اثر ضدباکتریایی نانو دندریمر پلی آمید و آمین-G7 به‌روش انتشار دیسک و رقت لوله‌ای بر روی گونه‌های استاندارد باکتریایی گرم منفی و گرم مثبت انجام شد. حداقل غلظت بازدارندگی و کُشندگی بر روی باکتری‌های گرم منفی و گرم مثبت بر اساس دستورکارهای موسسه‌ی استاندارد و آزمایشگاه پزشکی به‌دست آورده شد. یافته‌ها: قطر هاله عدم رشد در غلظت µg/ml25 از نانو دندریمر پلی آمید و آمین-G7 برای اشرشیاکلی، پروتئوس میرابیلیس، سالمونلا تیفی، باسیلوس سوبتیلیس و استافیلوکوکوس اورئوس به‌ترتیب برابر 26، 38، 36، 22 و mm 25 به‌دست آمد. در مورد قطر هاله عدم رشد بین باکتری‌های گرم منفی و گرم مثبت اختلاف معناداری مشاهده نشد (16/0P=). حداقل غلظت بازدارندگی برای باکتری‌های پروتئوس میرابیلیس، باسیلوس سوبتیلیس و استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیاکلی برابر µg/ml 25/0 و برای باکتری سالمونلا تیفی برابر µg/ml 025/0 می‌باشد. حداقل غلظت کشندگی نانو دندریمر برای باکتری سالمونلا تیفی برابر 25، برای باکتری‌های پروتئوس میرابیلیس و باسیلوس سوبتیلیس برابر µg/ml 50 و برای استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیاکلی برابر µg/ml 100 به‌دست آمد. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش کنونی نشان می‌دهد، دندریمر پلی‌آمیدوآمین-G7 در حذف باکتری‌های گرم منفی و گرم مثبت بسیار موثر است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectآزمایشات حساسیت میکروبیfa_IR
dc.subjectعامل ضد‌باکتریاییfa_IR
dc.subjectپلی آمیدوآمینfa_IR
dc.subjectدندریمرهاfa_IR
dc.titleسنتز نانو دندریمر پلی‌آمیدوآمین- G7 و ارزیابی تاثیر ضد باکتریایی آن بر روی باکتری‌های مختلف در محیط آزمایشگاهیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه مهندسی بهداشت محیط، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه مهندسی مواد، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه باکتری‌شناسی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume74
dc.citation.issue1
dc.citation.spage25
dc.citation.epage35


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد