نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاصفهانی, علیfa_IR
dc.contributor.authorقریشی, زهرهfa_IR
dc.contributor.authorنیکانفر, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorصناعت, زهرهfa_IR
dc.contributor.authorقربانی حقجو, امیرfa_IR
dc.contributor.authorرشتچی زاده, نادرهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:52:13Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:52:13Z
dc.date.available1399-08-21T22:52:13Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:52:13Z
dc.date.issued2011-02-01en_US
dc.date.issued1389-11-12fa_IR
dc.identifier.citationاصفهانی, علی, قریشی, زهره, نیکانفر, علیرضا, صناعت, زهره, قربانی حقجو, امیر, رشتچی زاده, نادره. (1389). بررسی استرس اکسیداتیو در لوسمی حاد میلوییدی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 68(11), 649-655.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-292-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/489377
dc.description.abstractزمینه و هدف: بسیاری از داروهای شیمی‌درمانی موجب تولید رادیکال‌های آزاد می‌شوند که می‌تواند بخشی از مکانیسم اثربخشی آن‌ها باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر شیمی‌درمانی بر وضعیت اکسیداتیو در بیماران مبتلا به لوسمی حاد میلوییدی (AML) است. روش بررسی: 38 بیمار مبتلا به AML (17 زن و 21 مرد) با میانگین سنی 49/12±05/34 وارد مطالعه شدند. این بیماران رژیم سیتارابین و داناروبیسین دریافت کردند. سطح سرمی مالون دآلدیید (MDA)، وضعیت تام آنتی‌اکسیدانی (TAS) و فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیس موتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) در اریتروسیت‌ها قبل از شروع شیمی‌درمانی و 14 روز پس از شیمی‌درمانی مورد بررسی قرار گرفتند.  یافته‌ها: مقادیر سرمی MDA در طی 14 روز پس از شیمی‌درمانی افزایش یافت (از nmol/L89/0±68/2 به nmol/L29/1±14/3 با 04/0p=). سطح پلاسمایی TAS از mmol/L15/0±09/1 قبل از شیمی‌درمانی به mmol/L14/0±02/1 بعد از شیمی‌درمانی کاهش یافت (005/0p=). فعالیت آنزیم‌های SOD و GPX در اریتروسیت‌ها نیز در طی این دوره کاهش یافت و از Hb مقادیر U/g61/543±24/1157 به Hb در مقادیر U/g09/419±01/984 (04/0p=) برای SOD و از U/g Hb70/13±96/46 به U/g Hb44/6±40/41 (02/0p=) برای GPX رسید.  نتیجه‌گیری: در این مطالعه، افزایش سطح MDA به‌عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدها و کاهش فعالیت SOD، GPX و TAS مشاهده شد که نشان می‌دهد شیمی‌درمانی با سیتارابین و داناروبیسین در بیماران مبتلا به AML موجب تولید رادیکال‌های آزاد می‌گردد. ولی توصیه به مصرف مکمل‌های آنتی‌اکسیدان در حین شیمی‌درمانی باید با احتیاط انجام شود چرا که تولید رادیکال‌های آزاد ممکن است بخشی از مکانیسم اثربخشی این داروها باشد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectاسترس اکسیداتیوfa_IR
dc.subjectآنتی‌اکسیدانfa_IR
dc.subjectلوسمی حاد میلوییدیfa_IR
dc.subjectسیتارابینfa_IR
dc.subjectداناروبیسینfa_IR
dc.titleبررسی استرس اکسیداتیو در لوسمی حاد میلوییدیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentگروه خون، بیمارستان شهید قاضی طباطبایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریزfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه خون، بیمارستان شهید قاضی طباطبایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریزfa_IR
dc.contributor.departmentگروه خون، بیمارستان شهید قاضی طباطبایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریزfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات کاربردی دارویی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز،fa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.citation.volume68
dc.citation.issue11
dc.citation.spage649
dc.citation.epage655


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد