| dc.contributor.author | طباطبایی, سید سعید | fa_IR |
| dc.contributor.author | رزاقی, عبدالسلام | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-21T22:52:07Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-11T22:52:07Z | |
| dc.date.available | 1399-08-21T22:52:07Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-11T22:52:07Z | |
| dc.date.issued | 2016-08-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1395-05-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | طباطبایی, سید سعید, رزاقی, عبدالسلام. (1395). بررسی نتایج بالینی و رادیوگرافی عمل جراحی استئوتومی به‌روش پمبرتون در کودکان مبتلا به دیسپلازی تکاملی مفصل هیپ. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 74(5), 350-357. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1683-1764 | |
| dc.identifier.issn | 1735-7322 | |
| dc.identifier.uri | http://tumj.tums.ac.ir/article-1-7579-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/489365 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف: دیسپلازی تکاملی مفصل هیپ (Developmental dysplasia of the hip, DDH) طیفی از اختلالات وابسته به تکامل غیرطبیعی هیپ را در برمی‌گیرد که ممکن است در هر زمانی (دوره جنینی، شیرخوارگی و یا کودکی) نمایان گردد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج بالینی و رادیوگرافی بیماران مبتلا به دیسپلازی تکاملی هیپ پس از درمان با جااندازی باز، کپسولورافی و استئوتومی به‌روش پمبرتون می‌باشد.
روش بررسی: مطالعه به‌صورت آینده‌نگر بر روی 13 کودک مبتلا به دیسپلازی تکاملی هیپ در بیمارستان رازی اهواز در سال‌های 93-1391 انجام شد. معیارهای ورود شامل محدوده سنی 18 ماه تا هشت سال و شاخص استابولار بالاتر یا مساوی 40 درجه بودند. معیارهای خروج شامل بیماری‌های بافت همبند، دررفتگی ثانویه به‌علت عفونت پیشین و دیسپلازی استابولوم در زمینه سندرم خاص بودند. بیماران پیش از جراحی و حداقل یک سال پس از عمل به لحاظ بالینی، میزان Dislocation یا Subluxation مفصل هیپ، Congruity مفصل هیپ و یافته‌های رادیوگرافی به‌ترتیب بر اساس معیارهای McKay، Tonnis grading، Severin و شاخص استابولار مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: شاخص استابولار پس از عمل کاهش معناداری در مقایسه با پیش از عمل داشت (002/0P=). بر اساس تقسیم‌بندی Tonnis grading، پس از عمل 6/91% بیماران در کلاس I-II قرار داشتند. بر اساس معیار ارزیابی McKay، 6/%66 بیماران نتایج عالی و خوب را پس از عمل نشان دادند. در بررسی یافته‌های رادیوگرافی پس از عمل بر اساس معیار Severin، 2/%83 بیماران در کلاس I-III قرار گرفتند. معیارهای ارزیابی Tonnis grading، McKay و Severin بهبود چشمگیری از نظر آماری را در بیماران نسبت به پیش از عمل نشان دادند.
نتیجه‌گیری: استئوتومی پمبرتون می‌تواند یک روش موثر در درمان بیماران مبتلا به دیسپلازی تکاملی هیپ باشد که در سنین بالا و با تاخیر مراجعه می‌کنند و می‌تواند همراه با سایر روش‌های جراحی انجام شود. | fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Tehran University Medical Journal | en_US |
| dc.subject | مطالعات آینده‌نگر | fa_IR |
| dc.subject | دیسپلازی تکاملی هیپ | fa_IR |
| dc.subject | استئوتومی | fa_IR |
| dc.subject | کودک | fa_IR |
| dc.title | بررسی نتایج بالینی و رادیوگرافی عمل جراحی استئوتومی به‌روش پمبرتون در کودکان مبتلا به دیسپلازی تکاملی مفصل هیپ | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله اصیل | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه ارتوپدی، بیمارستان رازی، دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران. | fa_IR |
| dc.contributor.department | گروه ارتوپدی، بیمارستان رازی، دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران. | fa_IR |
| dc.citation.volume | 74 | |
| dc.citation.issue | 5 | |
| dc.citation.spage | 350 | |
| dc.citation.epage | 357 | |
