نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحاجی عبدالباقی, محبوبهfa_IR
dc.contributor.authorامیرزرگر, علی اکبرfa_IR
dc.contributor.authorخالدی, مهردادfa_IR
dc.contributor.authorخسروی, فریدهfa_IR
dc.contributor.authorرسولی نژاد, مهرنازfa_IR
dc.contributor.authorاحمدی نژاد, زهراfa_IR
dc.contributor.authorسودبخش, عبدالرضاfa_IR
dc.contributor.authorجعفری, سیروسfa_IR
dc.contributor.authorانصاری پور, بیتاfa_IR
dc.contributor.authorنیک بین, بهروزfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:51:24Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:51:24Z
dc.date.available1399-08-21T22:51:24Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:51:24Z
dc.date.issued2006-04-01en_US
dc.date.issued1385-01-12fa_IR
dc.identifier.citationحاجی عبدالباقی, محبوبه, امیرزرگر, علی اکبر, خالدی, مهرداد, خسروی, فریده, رسولی نژاد, مهرناز, احمدی نژاد, زهرا, سودبخش, عبدالرضا, جعفری, سیروس, انصاری پور, بیتا, نیک بین, بهروز. (1385). بررسی مقایسه ای الگوی سایتوکاین های Th1 و Th2 در مبتلایان به بیماری سل ریوی خلط مثبت و افراد سالم PPD مثبت و تغییرات آن در طی درمان. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 64(2), 141-148.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-990-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/489264
dc.description.abstractزمینه و هدف: درک بهتر مکانیسم‌های ایمونوپاتولوژیک بیماری سل برای تولید واکسن‌های نوین و داروهای ایمونومدولاتور جایگزین ضروری می‌باشد. بدین منظور مطالعه زیر شامل اندازه‌گیری سایتوکاین‌های Th1 (اینترفرون- گاما و اینترلوکین- 2) و Th2 (اینترلوکین- 4 و اینترلوکین- 10) در سرم بیماران مبتلا به سل ریوی با اسمیر خلط مثبت و مقایسه آن با افراد سالم PPD مثبت طراحی گردید.روش بررسی: جمعیت مورد مطالعه شامل بیماران HIV منفی که براساس تعریف WHO مبتلا به سل ریوی خلط مثبت بوده و در بخش‌های عفونی بیمارستان امام خمینی تهران بستری شدند یا به مراکز بهداشتی- درمانی جنوب تهران مراجعه نمودند، بود. گروه شاهد شامل افراد سالم و PPD مثبت بود که در تماس نزدیک با بیماران مبتلا به سل ریوی خلط مثبت قرار داشتند. در این تحقیق 34 بیمار مبتلا به عفونت فعال سل ریوی (شامل 17 مرد و 17 زن) و 23 فرد سالم با تست پوستی PPD برابر با 10 میلی‌متر یا بیشتر (شامل 12 مرد و 11 زن) مورد مطالعه قرار گرفتند میانگین سنی افراد بیمار 73/41 سال و افراد سالم 74/27 بود. یافته‌ها: میانگین سطح اینترفرون- گاما در سرم افراد مبتلا به سل ریوی بطور معنی‌دار از نظر آماری بالاتر از میانگین سطح آن در افراد سالم PPD مثبت بود در حالیکه در مورد اینترلوکین-2، اینترلوکین-4 و اینترلوکین-10 این میزان در افراد سالم بطور معنی‌دار از نظر آماری بالاتر از افراد بیمار بدست آمد. مقایسه میانگین سطح این سایتوکاین‌ها قبل از درمان و حین درمان (حدود 2 ماه بعد از شروع درمان) نشان داد که اگرچه در مورد اینترفرون-گاما و اینترلوکین-4 این میزان افزایش یافت، در مورد اینترلوکین-2 و اینترلوکین-10 کاهش در این مقادیر مشاهده شد. این تغییرات فقط در مورد اینترلوکین-10 از نظر آماری معنی‌دار می‌باشد. سن و جنس بر تغییرات سایتوکاین‌ها قبل از درمان و حین درمان تأثیری نداشته است.نتیجه‌گیری: نتایج حاصله از اندازه‌گیری سایتوکاین‌های Th1 و Th2 در سرم بیماران مبتلا به سل ریه با نتایج حاصله از مطالعات انجام گرفته در محیط کشت سلول‌های تک‌هسته‌ای خون محیطی تحریک شده با آنتی‌ژن‌های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس متفاوت می‌باشد. لذا اندازه‌گیری همزمان آنها در سرم و در محیط کشت و همچنین در مایع بلور و مایع BAL پیشنهاد می‌شود.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectاینترفرونfa_IR
dc.subjectگاماfa_IR
dc.subjectاینترلوکینfa_IR
dc.subjectاینترلوکینfa_IR
dc.subjectاینترلوکینfa_IR
dc.titleبررسی مقایسه ای الگوی سایتوکاین های Th1 و Th2 در مبتلایان به بیماری سل ریوی خلط مثبت و افراد سالم PPD مثبت و تغییرات آن در طی درمانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.citation.volume64
dc.citation.issue2
dc.citation.spage141
dc.citation.epage148


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد