| dc.contributor.author | فاطمه فرهمند | fa_IR |
| dc.contributor.author | غلامرضا خاتمی | fa_IR |
| dc.contributor.author | ولی‌الله محرابی | fa_IR |
| dc.contributor.author | فاطمه محجوب | fa_IR |
| dc.contributor.author | مینا ایزدیار | fa_IR |
| dc.contributor.author | مهرزاد مهدیزاده | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-21T22:50:50Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-11T22:50:52Z | |
| dc.date.available | 1399-08-21T22:50:50Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-11T22:50:52Z | |
| dc.date.issued | 2008-03-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1386-12-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | فاطمه فرهمند, غلامرضا خاتمی, ولی‌الله محرابی, فاطمه محجوب, مینا ایزدیار, مهرزاد مهدیزاده. (1386). تومـورهای کبـد در اطفال؛ مطالعه ده ساله در مرکز طبی کودکان. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 65(2), 52-56. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1683-1764 | |
| dc.identifier.issn | 1735-7322 | |
| dc.identifier.uri | http://tumj.tums.ac.ir/article-1-833-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/489190 | |
| dc.description.abstract | در این مطالعه فراوانی، هیستوپاتولوژی و پیش‌آگهی تومورهای بدخیم اولیه کبد در کودکان بررسی می‌شود. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی و گذشته‌نگر با جمع‌آوری اطلاعات کلینیکی، رادیولوژی و پاتولوژیک با تمرکز بیشتر روی فراوانی، اتیولوژی و پیش‌آگهی بوده است. یافته‌ها: طی مدت ده سال (1384ـ 1375)، 30 کودک که با احتمال تومور کبد به مرکز طبی کودکان معرفی شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. سن بیماران از سه ماه تا 12 سال و میانگین سنی آنها 8/3 سال بود. 18 بیمار (60%) مذکر و 12 بیمار (40%) مونث بودند. از کل 30 بیمار، 17 بیمار (66/55%) هپاتوبلاستوم داشتند که از این تعداد، 13 بیمار مذکر و چهار بیمار مونث و در سنین شش ماه تا پنج سال بودند. چهار بیمار (33/13%) مبتلا به نروبلاستوما بودند. سه بیمار (10%) هپاتوسل کارسینوم (HCC) داشتند که هر سه نفر HbsAg+ بودند. دو بیمار (66/6%) هامارتوم مزانشیمال، دو بیمار (66/6%) همانژیوما و دو بیمار (66/6%) رابدومیوسارکوم و لیومیوسارکوم سلولهای جدار مجرای صفراوی داشتند. بزرگی شکم و هپاتومگالی در 100% بیماران وجود داشت. زردی پوست و مخاط در دو مورد وجود داشت. آلفا- فیتوپروتئین سرم بیش از ng/ml 500 در 17 مورد (66/56 %) بود. تمام بیماران تحت درمان‌های اختصاصی قرار گرفتند. طول عمر سه ساله در مورد هپاتوبلاستوم 65% و برای HCC 2% بود. نتیجه‌گیری: از پروتکل‌های درمانی خاص موجب بهبود 80% طول عمر شده و شیمی درمانی قبل از جراحی موجب برداشتن کامل تومور می‌شود. | fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Tehran University Medical Journal | en_US |
| dc.subject | اطفال | fa_IR |
| dc.subject | تومورهای کبد | fa_IR |
| dc.subject | هپاتوبلاستوما | fa_IR |
| dc.subject | هپاتوسلولارکارسینوما | fa_IR |
| dc.title | تومـورهای کبـد در اطفال؛ مطالعه ده ساله در مرکز طبی کودکان | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.citation.volume | 65 | |
| dc.citation.issue | 2 | |
| dc.citation.spage | 52 | |
| dc.citation.epage | 56 | |
