| dc.contributor.author | شیروانی, حسین | fa_IR |
| dc.contributor.author | اصلانی, جلیل | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-21T22:50:36Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-11T22:50:36Z | |
| dc.date.available | 1399-08-21T22:50:36Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-11T22:50:36Z | |
| dc.date.issued | 2017-10-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1396-07-09 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | شیروانی, حسین, اصلانی, جلیل. (1396). تاثیر دو مدل تمرین ورزشی تناوبی شدید و تداومی متوسط بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن PGC-1α در عضله موش. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 75(7), 513-520. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1683-1764 | |
| dc.identifier.issn | 1735-7322 | |
| dc.identifier.uri | http://tumj.tums.ac.ir/article-1-8337-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/489158 | |
| dc.description.abstract | زمینه و هدف: مشخص شده که مایوکاین آیریزین (Irisin) در تنظیم تعادل انرژی و وزن بدن نقش دارد. از اینرو، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو شیوه تمرین ورزشی بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن گیرنده فعالشده تکثیری پروکسیزومی PGC-1α در بافت عضلانی رتهای نر بود.
روش بررسی: این پژوهش تجربی در تابستان ۱۳۹۵ در دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله انجام شد. به‌این ترتیب که ۳۲ سر رت نر ویستار (با سن هشت هفته و میانگین وزن g ۵۵±۲۵۰) بهطور تصادفی و مساوی در چهار گروه کنترل پایه (CO)، کنترل هشت هفته (CO۸w)، تمرین تداومی متوسط (MICT) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند. گروه CO در شروع مطالعه کشته و گروه CO8w همزمان با گروههای تجربی نگهداری شدند اما در هیچ تمرین ورزشی شرکت نکردند. گروههای MICT و HIIT نیز به مدت هشت هفته تحت فعالیتهای تدوامی متوسط (۶۰-۱۵ دقیقه با سرعت m/min ۳۰-۱۵) و تناوبی شدید (۸-۴ تناوب شدید یک دقیقهای با سرعت m/min ۵۵-۲۸ به‌همراه ۷-۳ تناوب آهسته یک دقیقهای با سرعت m/min ۳۰-۱۲) قرار گرفتند. جهت اندازهگیری مقادیر آیریزین سرم از روش ELISA و برای بررسی بیان نسبی mRNA ژن PGC-1α از روش Real-time PCR استفاده شد.
یافته‌ها: میزان بیان mRNA ژن PGC-1α در هر دو گروه تناوبی شدید و تدوامی متوسط نسبت به گروههای کنترل افزایش معنادار پیدا کرده است (۰/۰۰۱P=). در حالیکه سطوح سرمی آیریزین تفاوت معناداری نداشت (۰/۲۰P=).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که این دو شیوه تمرین ورزشی احتمالاً با فعالسازی مسیرهای بالا دستی توانستند رونویسی از ژن PGC-1α (تنظیمکننده اصلی متابولیسم انرژی) در عضله اسکلتی را افزایش دهند، اما تغییر قابل ملاحظهای در سطوح آیریزین سرمی ایجاد نکردند.
| fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Tehran University Medical Journal | en_US |
| dc.subject | تمرین تناوبی شدید | fa_IR |
| dc.subject | آیریزین | fa_IR |
| dc.subject | PGC-1α | fa_IR |
| dc.title | تاثیر دو مدل تمرین ورزشی تناوبی شدید و تداومی متوسط بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن PGC-1α در عضله موش | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله اصیل | fa_IR |
| dc.contributor.department | مرکز تحقیقات فیزیولوژی ورزشی، پژوهشکده سبک زندگی، دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله (عج)، تهران، ایران. | fa_IR |
| dc.contributor.department | مرکز تحقیقات فیزیولوژی ورزشی، پژوهشکده سبک زندگی، دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله (عج)، تهران، ایران. | fa_IR |
| dc.citation.volume | 75 | |
| dc.citation.issue | 7 | |
| dc.citation.spage | 513 | |
| dc.citation.epage | 520 | |
