نمایش مختصر رکورد

پیامدهای بالینی افزودن پردنیزولون در روش درمانی پروتکل طولانی‌مدت در میکرو اینجکشن

dc.contributor.authorنانبخش, فریباfa_IR
dc.contributor.authorایلخانی‌زاده, بهروزfa_IR
dc.contributor.authorمقدسیان نیاکی, نواfa_IR
dc.contributor.authorاشنوئی, سیماfa_IR
dc.contributor.authorمظلومی, پویاfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:49:02Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:49:02Z
dc.date.available1399-08-21T22:49:02Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:49:02Z
dc.date.issued2015-04-01en_US
dc.date.issued1394-01-12fa_IR
dc.identifier.citationنانبخش, فریبا, ایلخانی‌زاده, بهروز, مقدسیان نیاکی, نوا, اشنوئی, سیما, مظلومی, پویا. (1394). پیامدهای بالینی افزودن پردنیزولون در روش درمانی پروتکل طولانی‌مدت در میکرو اینجکشن. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 73(1), 31-39.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-6571-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/488942
dc.description.abstractزمینه و هدف: با وجود پیشرفت‌های اخیر در بررسی و درمان ناباروری، افزایش میزان بارداری و کاهش سقط جنین چشمگیر نبوده است. در مطالعه حاضر اثربخشی این دارو بر نتایج تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم ارزیابی شد. روش بررسی: پژوهش نیمه‌تجربی حاضر در زنان نابارور کاندید تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم در فاصله زمانی آغاز سال 1390 تا پایان شهریور 1392 انجام شد. تجویز پردنیزولون از یک روز پیش از انتقال جنین تا هفت روز با دوز mg 20 در روز شروع و سپس با mg 10 در روز تا هفت روز بعد ادامه یافته و سپس متوقف شد. پیگیری با انجام آزمایش هورمون بتای گنادوتروپین جفتی انسان در روز 16 پس از انتقال جنین و سپس به‌وسیله سونوگرافی در هفته‌های شش، 12 و 20 انجام شد. یافته‌ها: میانگین± انحراف‌معیار سن و طول مدت ناباروری 181 بیمار مورد بررسی به‌ترتیب 07/6±42/30 و 54/5±69/7 سال بود. 138 (7/44%) از جنین‌های منتقل شده گرید A داشتند. پیامدهای باروری در انتقال جنین تازه یا فریز شده تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند (05/0P>). رخداد حاملگی شیمیایی 1/48% (87 نفر)، حاملگی کلینیکی 2/44% (80 نفر)، فراوانی سقط پیش از شش هفته در زنان با حاملگی داخل رحمی، 9/5% (پنج نفر)، رخداد سقط پیش از هفته 20 بارداری 9/12% (11 نفر)، فراوان چند‌قلویی 5/32% (26 نفر) و حاملگی خارج رحمی 3/2% (دو نفر) بود. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد استفاده از پردنیزولون با افزایش نسبی رخداد حاملگی و کاهش نسبی سقط بوده و استفاده از آنرا در پروتکل‌های درمانی تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم ممکن می‌نماید.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectتزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرمfa_IR
dc.subjectپیامد بارداریfa_IR
dc.subjectپردنیزولونfa_IR
dc.subjectناباروریfa_IR
dc.titleپیامدهای بالینی افزودن پردنیزولون در روش درمانی پروتکل طولانی‌مدت در میکرو اینجکشنfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات بهداشت باروری، گروه زنان و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پاتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentپزشک عمومی، مرکز تحقیقات بهداشت باروری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات بهداشت باروری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentپزشک عمومی، مرکز تحقیقات بهداشت باروری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.citation.volume73
dc.citation.issue1
dc.citation.spage31
dc.citation.epage39


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد