| dc.contributor.author | فهیمه اسدی آملی | fa_IR |
| dc.contributor.author | سید ضیاءالدین محمدی | fa_IR |
| dc.contributor.author | هایده حائری | fa_IR |
| dc.contributor.author | ابوالفضل کسائی | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-21T22:47:58Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-11T22:47:58Z | |
| dc.date.available | 1399-08-21T22:47:58Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-11T22:47:58Z | |
| dc.date.issued | 2003-05-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1382-02-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | فهیمه اسدی آملی, سید ضیاءالدین محمدی, هایده حائری, ابوالفضل کسائی. (1382). هیستوپاتولوژی نئوپلاسم پلک، بیمارستان فارابی، 77-1368. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 61(2), 127-135. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1683-1764 | |
| dc.identifier.issn | 1735-7322 | |
| dc.identifier.uri | http://tumj.tums.ac.ir/article-1-1199-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/488798 | |
| dc.description.abstract | مقدمه: تاکنون تنها گزارشات معدودی در مورد شیوع نئوپلاسم های پلک در کشورهای آسیایی وجود داشته است که در مقایسه با آمار کتب مرجع، تفاوت هایی دارند. باتوجه به این اختلاف آماری برآن شدیم تا آماری از شیوع این تومورها در کشورمان تهیه نماییم. مواد و روش ها: یک مطالعه مقطعی توصیفی و گذشته نگر بر روی پرونده بیماران مراجعه کننده طی سال های 77-1368 در بیمارستان فارابی انجام گردید. یافته ها: در این مطالعه، 1103 بیمار مبتلا به نئوپلاسم پلک، از لحاظ مشخصات هیستوپاتولوژیک و اپیدمیولوژیک تومور مورد بررسی قرار گرفتند. 44% این بیماران مبتلا به نئوپلاسم های خوش خیم پلک و 56% مبتلا به نئوپلاسم های بدخیم پلک بودند. در این بررسی شایعترین نئوپلاسم های خوش خیم پلک بترتیب عبارتند از: خال (37.7%)، هاماتورم (19.6%)، پاپیلوم (15.9%)، نوروفیبروم (7%) و پیلوماتریکسوما (5.1%)، شایعترین نئوپلاسم های بدخیم پلک بترتیب عبارتند از: BCC با (78.8%) و SCC با (11.8%). ملانوم بدخیم (2.4%) و کارسینوم غدد سباسه (1.9%). میانه سن تشخیص در نئوپلاسم های خوش خیم پلک 36 سال و در نئوپلاسم های بدخیم 57 سال بود. شایعترین محل آناتومیک درگیری در نئوپلاسم های خوش خیم بترتیب پلک فوقانی (206 مورد)، پلک تحتانی (133 مورد)، کانتوس داخلی (20 مورد) و کانتوس خارجی (3 مورد) و در نئوپلاسم های بدخیم بترتیب پلک تحتانی (268 مورد)، پلک فوقانی (117 مورد)، کانتوس داخلی (53 مورد) و کانتوس خارجی (17 مورد) بودند. نتیجه گیری و توصیه ها: در این مطالعه شیوع نئوپلاسم های بدخیم در پلک چپ بیشتر از نئوپلاسم های خوش خیم بود، ولیکن شیوع نئوپلاسم های خوش خیم و بدخیم در پلک راست تقریبا برابر مشاهده گردید. | fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Tehran University Medical Journal | en_US |
| dc.title | هیستوپاتولوژی نئوپلاسم پلک، بیمارستان فارابی، 77-1368 | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.citation.volume | 61 | |
| dc.citation.issue | 2 | |
| dc.citation.spage | 127 | |
| dc.citation.epage | 135 | |
