بررسی پاسخ هیستولوژیک، ایمونولوژیک و بیوشیمیایی به تزریق زیرجلدی داربست هیدروژلی ترکیبی طراحی‌شده برای کانال‌های دندانی در موش سوری

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: زیست سازگاری به معنی نبود مطلق سمیت سلولی نیست. درصورتی‌که ماده ایمپلنت شده عملکرد خود را در بدن ایفا کند و فعل‌وانفعالات بین مواد و سلول انجام شود و اندام موردنظر عملکرد طبیعی خود را حفظ کند طوری که واکنش عمومی بدن نیز طبیعی باشد ماده موردنظر زیست سازگار است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات هیستولوژیک، ایمونولوژیک و بیوشیمیایی به تزریق زیر جلدی هیدروژل‌های کلاژن+PCL-PEG-PCL، ژلاتین+PCL-PEG-PCL و آلژینات+PCL-PEG-PCL جهت تزریق به‌صورت زیر جلدی در موش بعد از گذشت 30 روز می‌باشد. مواد و روش‌ کار: داربست‌ها با روش فریزدراینگ تهیه‌شده با استفاده از روش‌های FTIR مشخصه یابی شد. 500 میکرولیتر داربست هیدروژلی به ناحیه dorsal flank موش سوری نژاد Swiss CD1 تزریق شد. حیوانات به گروه‌های شاهد، کلاژن+PCL-PEG-PCL، ژلاتین+PCL-PEG-PCL و آلژینات+PCL-PEG-PCL تقسیم شدند. موش‌ها بعد از 30 روز جهت بررسی زیست سازگاری داربست با استفاده از اوردز داروی بیهوشی دی اتیل اتر یوتنایز شدند. پوست، کبد و کلیه حیوانات جهت مطالعات هیستوپاتولوژیک، بیان ژن و آنزیمی نمونه‌برداری شدند. یافته‌ها: در این مطالعه داربست هیدروژلی ترکیبی به‌خوبی ساخته شده سپس مشخصه یابی شد.. نسبت آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) به آلانین آمینوترانسفراز (ALT) می‌تواند آسیب کبدی را از سایر احتمالات تمییز نماید. در گروه‌ها در بررسی آنزیمی نسبت AST به ALT در گروه آلژینات+ PCL-PEG-PCL بالاتر از سایر موارد است (9/2 برابر گروه کنترل) ولی باوجود اختلاف، بین گروه‌ها اختلاف معنی‌داری (آنالیز بیوشیمیایی خون) ازلحاظ آماری معنی‌دار نبود مشاهده نشد. در مطالعه حاضر در گروه کنترل و کلاژن+ PCL-PEG-PCL میزان بیان ژن اینترلوکین 10، چهار برابر کم‌تر از گروه‌های آلژینات+ PCL-PEG-PCL و ژلاتین + PCL-PEG-PCL است که اختلاف در سطح معنی‌دار می‌باشد (0.001>P). ژن‌های SOD، CAT و CD31، در گروه PCL-PEG-PCL+ آلژینات به ترتیب 8/10، 3/3 و 5/3 برابر بیان بیشتری را نسبت به ژن بتا اکتین نشان دادند و تفاوت معنی‌داری نسبت به سایر گروه‌های موردمطالعه نشان داد (0.001>P). در بررسی هیستوپاتولوژیک در بازرسی خارجی و بررسی ماکروسکوپیک اندام‌ها، نشانه‌ای از بروز عوارض سیستمیک از قبیل شوک، سپتی سمی، توکسمی و یا واکنش‌های التهابی گسترده در هیچ‌یک از گروه‌ها مشاهده نشد. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که داربست ترکیبی کلاژن+PCL-PEG-PCL عوارض کم‌تری نسبت به سایر گروه‌ها داشته است. احتمالاً داربست (کلاژن+PCL-PEG-PCL) زیستسازگار محسوب شده و قابلیت استفاده در مطالعات آتی جهت انتقال دارو، سلول و فاکتورهای رشد را دارا می‌باشد و می‌توان به‌عنوان داربست مناسب در مهندسی بافت (پوست‌واستخوان) استفاده کرد.