ارزیابی تأثیر محافظتی اتیل پیروات بر روند رشد جنین‌های حاصل از لقاح آزمایشگاهی (IVF) در موش‌های سوری درمان شده با سیکلوفسفامید

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: سیکلوفسفامید در کنار نقش درمانی دارای اثرات سرکوب سیستم ایمنی، القای استرس‌اکسیداتیو، تأثیر بر DNA سلول‌های جنسی و کاهش قدرت باروری است. در این پژوهش نقش محافظتی اتیل پیروات بر روند رشد جنین‌های حاصل از لقاح آزمایشگاهی متعاقب شیمی‌درمانی با سیکلوفسفامید موردمطالعه قرار گرفت.مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی، 36 سر موش سوری ماده 8-6 هفت‌هایی به 3 گروه تقسیم و به مدت 21 روز تیمار شدند. به گروه کنترل، روزانه سرم فیزیولوژی ml,IP)1/0(، به گروه کنترل شم، سیکلوفسفامید یک‌بار در هفته mg/kg,IP)15( و به گروه تجربی، سیکلوفسفامید به همان روش به همراه تزریق روزانه اتیل پیرواتmg/kg,IP)40) تجویز شد. پس از پایان دوره درمان، تحریک تخمک‌گذاری با استفاده ازPMSG و HCG انجام شد. از 6 سر موش سوری نر بالغ بارور جهت تهیه اسپرم نرمال استفاده شد. حیوانات پس از بیهوشی آسان‌کشی شدند و پس از استحصال تخمک و اسپرم‌های نرمال و انجام لقاح در محیط کشت HTF+4mgBSA، تخمک‌های لقاح یافته به مدت 120 ساعت انکوبه شدند و مراحل رشد جنینی در این مدت موردبررسی قرار گرفت. آنالیز آماری داده‌ها توسط نرم‌افزار Minitab و روش 2proportion انجام گرفت (05/0p<).یافته‌ها: حیوانات در گروه کنترل شم کاهش معنی‌داری در تعداد اووسیت‌های مناسب، درصد لقاح و بلاستوسیست‌ها نشان دادند و تعداد جنین‌های متوقف‌شده به‌طور قابل توجه بیشتر از گروه کنترل بود (05/0p<). برعکس، تجویز اتیل پیروات آسیب ایجادشده توسط سیکلوفسفامید را کاهش داد. حیوانات در گروه تجربی در تعداد اووسیت‌های مناسب، درصد لقاح و پیشرفت رشد جنینی افزایش نشان دادند (05/0p<).بحث و نتیجه‌گیری: تجویز اتیل‌پیروات به همراه شیمی‌درمانی با سیکلوفسفامید باعث بهبود روند رشد جنین‌های حاصل از لقاح آزمایشگاهی شد.