مطالعه کاربرد دی متیل سولفوکساید (DMSO) بهعنوان حلال در تجویز داروهای ضد صرع
(ندگان)پدیدآور
پناهی, یوسفمنزه, محمد امینوفایی, غلامرضانوع مدرک
Textپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)
زبان مدرک
فارسیچکیده
پیشزمینه و هدف: دی متیل سولفوکساید ترکیبی است که برای حل کردن و تحویل بسیاری از ترکیبات غیرمحلول در آب استفاده زیادی دارد و علاوه بر آن دارای اثرات بیولوژیکی مختلف در سیستم عصبی مرکزی است بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی اثرات دی متیل سولفوکساید بر فعالیتهای شبه صرع تجربی القاشده توسط تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول در موش صحرایی نر بالغ بود.
مواد و روش کار: در این مطالعه از 20 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار 200-250 گرمی در 4 گروه استفاده شد. گروه کنترل (5 سر) که نرمالین سالین (با حجم 200 میکرولیتر) دریافت کردند و 3 گروه (15 سر، 5 سر برای هر زیرگروه) درمان که دی متیل سولفوکساید را به ترتیب با دوز 10، 50 و 100 درصد با حجم 200 میکرولیتر بهصورت داخل صفاقی دریافت نمودند به این صورت که بعد از بیهوشی با ترکیب کتامین-زایلازین (80+8 میلیگرم بر کیلوگرم) و جراحی ناحیه جمجمه حیوان، الکترود ثبت در داخل جمجمه در لایه استریاتوم ناحیه CA1 هیپوکامپ قرار داده شد و فعالیتهای صرعی با استفاده از تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول (80 میلیگرم بر کیلوگرم) ایجاد شد و فعالیتهای صرعی ایجادشده ازلحاظ تعداد اسپایکها در واحد زمان 10 دقیقه توسط نرمافزار eTrace ارزیابی شدند.
یافتهها: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان میدهد که دی متیل سولفوکساید تزریقی دارای اثر وابسته به دوز در فعالیتهای شبه صرعی ناشی از پنتیلن تترازول در هیپوکامپ است بطوریکه با غلظت 10 درصد فعالیتهای موردنظر را بهطور معنیداری (p
کلید واژگان
دی متیل سولفوکسایدصرع
موش صحرایی
علوم اعصاب
شماره نشریه
4تاریخ نشر
2020-06-011399-03-12
ناشر
دانشگاه علوم پزشکی ارومیهسازمان پدید آورنده
استادیار، فارماکولوژی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران (نویسنده مسئول)دانشجوی دکتری عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
استادیار، فیزیولوژی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران




