بهبود اختلال شخصیت مرزی در بازه‌های زمانی مختلف درمان معطوف به انتقال: گزارش موردی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی تغییرات ساختار شخصیت مرزی در بازه‌های زمانی مختلف، درمان معطوف به انتقال انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش در این مطالعه شبه تجربی، تک آزمودنی از نوع (A/B) است. نمونه موردمطالعه مردی ۳۵ ساله است، از میان مراجعه‌کنندگان به کلینیک بهداشتی-درمانی منطقه شش شهر تهران به روش نمونه‌گیری در دسترس از طریق مصاحبه بالینی اولیه گزینش و پس از اجرای آزمون میلون ۳ با تشخیص اختلال شخصیت مرزی به‌عنوان آزمودنی انتخاب گردید، مصاحبه سازمان شخصیت (STIPO) در چهار مرحله انجام شد. یک مرحله پیش‌آزمون و سه مرحله پس‌آزمون بعد از هر بازه زمانی درمان آزمودنی به مدت 11 ماه، 51 جلسه با روان‌درمانی معطوف به انتقال مورد مداخله و مطالعه قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد نمرات ساختار شخصیت (هویت، کیفیت روابط موضوعی، پرخاشگری، انعطاف‌ناپذیری، دفاع‌های بدوی و ارزش‌های اخلاقی) در پس‌آزمون اول نسبت به پیش‌آزمون تفاوت معناداری ندارد ولی در پس‌آزمون دوم و سوم در نمرات ساختار شخصیت تفاوت معنادار بالینی نسبت به پیش‌آزمون وجود دارد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج حاصله، این روش درمانی در بهبود همه ابعاد سازمان شخصیت بیماران مرزی، دارای اثربخشی قابل‌ملاحظه‌ای به‌خصوص در مراحل پیشرفته درمان است.