تأثیر 12 هفته تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) بر فاکتورهای التهابی و آنژیوژنزی بافت چربی احشایی و زیر پوستی موش‌های صحرایی چاق: یک مطالعه نیمه تجربی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: فعالیت بدنی با تعدیل آنژیوژنز در بافت چربی، پروفایل متابولیکی کل بدن را تحت تأثیر قرار می­دهد. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر 12 هفته تمرین تداومی با شدت متوسط بر مقادیر VEGF، PEDF و PAI-1 بافت چربی احشایی و زیر پوستی موش­های چاق بود. مواد و روش‌ کار: 15 سر موش نر نژاد ویستار، ابتدا به 2 گروه تغذیه با غذای پر چرب (10 سر) و تغذیه با غذای استاندارد (5 سر) تقسیم شدند. پس از 12 هفته، مجدداً گروه تغذیه با غذای پر چرب به 2 گروه تمرین تداومی با شدت متوسط و کنترل رژیم غذایی پر چرب تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 12 هفته، 5 جلسه در هفته و با شدت 60-50 درصد حداکثر سرعت اجرا شد. مقادیر VEGF، PEDF و PAI-1 بافت چربی زیر پوستی و احشایی به روش الایزا اندازه­گیری شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با آزمون آماری t همبسته و ANOVA یک راهه انجام شد (05/0≥P). یافته­ها: 12 هفته رژیم غذایی پر چرب سبب افزایش معنا­دار و 12 هفته تمرین تداومی با شدت متوسط باعث کاهش معنا­دار وزن رت­ها شد. مقادیر VEGF چربی زیر پوستی و احشایی در گروه تمرین تداومی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل رژیم غذایی پر چرب افزایش معناداری داشت (008/0P=). مقادیر PEDF چربی زیر پوستی (001/0P=) و PAI-1 چربی احشایی (002/0P=) در گروه تمرین تداومی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل HFD کاهش معناداری داشت. بحث و نتیجه­ گیری: تمرین هوازی با شدت متوسط اختلالات آنژیوژنزی ناشی از هایپرتروفی بافت چربی به ویژه بافت چربی احشایی که سبب ترشح فاکتورهای التهابی می­شود را بهبود می­بخشد که این عمل نقش به سزایی در کنترل تخریب متابولیکی چاقی دارد.