بررسی عملکرد حافظه‌ی کلامی در نوجوانان مبتلا به بیماری دیابت نوع 1 با در نظر گرفتن نقش نشخوار فکری: یک مطالعه مقطعی تحلیلی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: حافظه‌ی کلامی به حافظه‌ی مربوط به کلمات و دیگر انتزاع‌های مربوط به زبان اشاره دارد. این پژوهش باهدف بررسی تأثیر بیماری دیابت نوع 1 بر حافظه یکلامیبا در نظر گرفتن نقش تعدیل گری نشخوار فکری در بین نوجوانان انجام شد. مواد و روش‌ کار: 40 نفر نوجوان مبتلا به دیابت با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس از بین اعضای انجمن دیابت ایران انتخاب شدند، همچنین با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی 40 نفر دانش‌آموز از بین مدارس منطقه 2 تهران به‌عنوان گروه شاهد انتخاب شدند پس از گردآوری پرسشنامه نشخوار فکری افراد به‌وسیله‌ی آزمون حافظه شنوایی کلامی ری برای ارزیابی حافظه‌ی کلامی مورد آزمون قرار گرفتند. پس از جمع‌آوری اطلاعات، داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چندگانه مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تفاوت معنی‌داری در بین دو گروه نشان دادند (p>0.001)؛ بنابراین عملکرد افراد مبتلا به دیابت در حافظه‌ی کلامی ضعیف‌تر از افراد سالم است. همچنین افرادی که نشخوار فکری بالاتری داشتند عملکرد ضعیف‌تری در آزمون حافظه شنوایی کلامی ری به دست آوردند (p>0.001). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند دیابت نوع یک باعث کاهش عملکرد حافظه‌ی کلامی می‌شود؛ همچنین نشخوار فکری بر عملکرد حافظه‌ی کلامی مؤثر است اما با توجه به این‌که نشخوار فکری و بیماری دیابت نوع 1 هرکدام بر فاکتورهای متفاوتی از حافظه‌ی کلامی تأثیر می‌گذارند نشخوار فکری نقش تعدیل گری ایفا نمی‌کند.