نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorملکی‌فرد, فرینfa_IR
dc.contributor.authorدلیرژ, نوروزfa_IR
dc.contributor.authorحب‌نقی, رحیمfa_IR
dc.contributor.authorملکی‌نژاد, حسنfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:40:05Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:40:05Z
dc.date.available1399-08-21T22:40:05Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:40:05Z
dc.date.issued2014-11-01en_US
dc.date.issued1393-08-10fa_IR
dc.identifier.citationملکی‌فرد, فرین, دلیرژ, نوروز, حب‌نقی, رحیم, ملکی‌نژاد, حسن. (1393). درمان موش‌های دیابتیک نوع 1 با آل- ترانس رتینوئیک اسید از طریق مهار سایتوکاین‌های پیش التهابی. مجله مطالعات علوم پزشکی, 25(9), 784-790.fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-2488-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/487918
dc.description.abstractپیش‌زمینه و هدف: دیابت نوع 1 یک بیماری خودایمن ناشی از تخریب سلول‌های بتا پانکراس به‌وسیله سلول‌های T هست. ویتامین آ (رتینول) و متابولیت‌های آن ازجمله آل‌ترانس رتینوئیک اسید (ATRA) دارای انواع فعالیت‌های بیولوژیکی ازجمله تعدیل گر ایمنی در بیماری‌های التهابی و خودایمنی می‌باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آل ترانس رتینوئیک اسید در درمان موش‌های دیابتیک نوع 1 بود.مواد و روش‌ها: دیابت به‌وسیله چندین دوز متوالی و کم استرپتوزوتوسین در موش‌های نر C57BL/6 القا شد. بعد از القای دیابت، موش‌ها تحت درمان با ATRA به مدت 21 روز (روزانه 20 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و به‌صورت داخل پریتوئن) قرار گرفتند. سطح قند خون در روزهای 0، 7، 14 و 21 پس از ابتلا به دیابت حاصل از القای STZ اندازه‌گیری شد. سپس سلول‌های طحالی ازنظر میزان تکثیر به‌وسیله آزمون MTT و میزان تولید سایتوکائن‌ها به‌وسیله آزمون الایزا مورد ارزیابی قرار گرفتندیافته‌ها: درمان توسط ATRA مانع از افزایش قند خون در موش‌های دیابتی شد. هم‌زمان با کاهش تکثیر لنفوسیتی، ATRA  به‌طور قابل‌توجهی باعث مهار تولید سایتوکاین‌های پیش التهابی IL-17 و IFN-γگردید درحالی‌که باعث افزایش سطح سایتوکاین‌های ضدالتهابی IL- 10 و TGF-β در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد p<0.05)).نتیجه‌گیری: درمان با ATRA در موش‌های دیابتی باعث مهار افزایش قند خون، کاهش تکثیر لنفوسیتی، مهار تولید سایتوکاین‌های پیش التهابی IL-17 و IFN-γ  شد درحالی‌که باعث افزایش سطح سایتوکاین‌های ضدالتهابی IL- 10 و TGF-β در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که ATRA ممکن است اثر درمانی در برابر تخریب خودایمن سلول‌های بتا پانکراس در طی دیابت نوع 1 ناشی از القای توسط STZ در موش داشته باشد. fa_IR
dc.format.extent429
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.subjectدیابت نوع 1fa_IR
dc.subjectآل- ترانس رتینوئیک اسیدfa_IR
dc.subjectسایتوکاینfa_IR
dc.subjectآناتومیfa_IR
dc.titleدرمان موش‌های دیابتیک نوع 1 با آل- ترانس رتینوئیک اسید از طریق مهار سایتوکاین‌های پیش التهابیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)fa_IR
dc.contributor.departmentگروه میکروب شناسی، دانشکده‌ی دامپزشکی، دانشگاه ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentگروه میکروب شناسی، دانشکده‌ی دامپزشکی، دانشگاه ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده‌ی دامپزشکی، دانشگاه ارومیه،fa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده‌ی دامپزشکی، دانشگاه ارومیهfa_IR
dc.citation.volume25
dc.citation.issue9
dc.citation.spage784
dc.citation.epage790


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد