معرفی کیسه ی آمنیوتیک به‌عنوان یک زیست ماده نو در سیستوپلاستی

Abstract

تاریخ دریافت 28/05/87، تاریخ پذیرش 16/11/87 چکیده پیش زمینه و هدف: بیماری­های مختلف مادرزادی، اکتسابی خوش‌خیم و بدخیم ممکن است در ساختمان و عمل طبیعی مثانه تداخل ایجاد کرده و برای رفع نقیصه‌های حاصله، عمل بازسازی مثانه را اجباری نماید. استفاده از جایگزین‌های طبیعی و صناعی برای بازسازی دیواره مثانه تلاشی درجهت افزودن حجم مثانه می­باشد. این تحقیق با هدف تبدیل مثانه کم‌حجم ـ بی‌اختیار و با فشار بالا به مثانه‌ای با حجم بالاتر و فشار کمتر درسگ به­عنوان مدلی ارزشمند جهت مطالعات تجربی پزشکی، انجام شد. مواد و روش کار: در مطالعه حاضر از کیسه تازه آمنیون جنین بز به­عنوان یک زیست ماده نو برای پیوند مثانه، در شش قلاده سگ سالم که پس از برداشت یک قطعه از دیواره قدامی مثانه با اندازه تقریبی 2 cm 5-4 به شکل دایره، با استفاده از نخ بخیه ابریشم 0-3 با الگوی بخیه ساده تکی جایگزین شد. 35 روز بعد از عمل پیوند، نمونه بافتی از محل مورد مطالعه اخذ و مورد ارزیابی هیستوپاتولوژیکی قرار گرفت. یافته­ها: در مطالعه حاضر با توجه به مقاطع مختلف آسیب‌شناسی ترمیم مثانه در منطقه پیوندی در بافت مخاطی مشهود بود، عمده یافته‌های مطالعه میکروسکوپی آسیب‌شناسی شامل: بازسازی لایه‌ اپی‌تلیوم ترانزیشنال مثانه، تکثیر بافت جوانه‌ای، پاسخ التهابی خفیف تا شدید و عدم وجود تغییرات دژنراتیو در محل پیوندمشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله کیسه آمنیون تازه جنین بز می‌تواند به­عنوان یک پوشش زیست ماده نو مناسب با حداقل عیوب از نظر هیستوپاتولوژیک برای ترمیم نقض مثانه در سگ مورد استفاده قرار گیرد. با وجود این، مطالعات دراز مدت برای بررسی دیگر یافته­های بالینی و آزمایشگاهی قبل از معرفی این نوع پیوند به موارد بیمارستانی مورد نیاز می­باشد. کلید واژه­ها : سگ، زیست ماده، آمنیوتیک، پیوند مثانه مجله پزشکی ارومیه، دوره بیستم، شماره‌ اول، ص 61-50، بهار 1388 آدرس مکاتبه : ارومیه، خیابان شهید دکتر بهشتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه دانشکده دامپزشکی گروه علوم درمانگاهی، دکتر علیرضا نجف­پور، تلفن تماس: 09144415097 Email: a.najafpour@iaurmia.ac.ir مقدمه عمل پیوند مثانه جهت افزودن حجم آن عبارت است از جایگزینی قسمتی از مثانه به ­ طوری­که قسمت پایه و گردن آن جهت حفظ مکانیسم کنترلی اسفنکتر باقی بماند. گرچه امروز عمل پیوند مثانه و اسفنکتر مصنوعی توانسته است گام موثر و موفقیت‌آمیزی در جهت حل معضل فوق بردارد ) 2،1) ولی تا به امروز یک پیوند ایده‌آل برای مثانه پیدا نشده است. به عنوان یک فرض و یا تئوری پیوند ایده‌آل باید دارای یک­سری ویژگی­ها باشد. اول این­که به راحتی قابل دسترس باشد، دیگر این­که علاوه بر شکل‌پذیری، در فشار کم قابل اتساع بوده و بتواند توسط سیستوسکپی آن را مورد معاینه قرار داد. هم­چنین مواد ادراری را جذب نکرده و ترشح موکوس هم نداشته باشد. مطالعه درمورد پیوندهایی که تاکنون استفاده شده است می‌تواند ما را با مسائل و دیدگاه­های مختلف مسائل پیوندی در این عضو آشنا سازد. استفاده از ایلیوم تحت عنوان ایلیو سیستوپلاستی در سگ