اثربخشی توان بخشی شناختی بر کاهش نقائص توجه انتخابی در اختلال وسواسی- جبری

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: با توجه به شیوع اختلال وسواسی- جبری در تمام سنین و اثرات مخرب آن در دوره کودکی و نوجوانی، بررسی و ارزیابی روش‌های جدید درمانی با عوارض کم و تأثیر مناسب درمانی کاملاً ضروری به نظر می‌رسد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی توان‌بخشی شناختی بر بهبود توجه انتخابی نوجوانان دختر دوره متوسطه دوم مبتلا به اختلال وسواسی- جبری بود. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر مبتلا به اختلال وسواسی-جبری در دبیرستان‌های شهرستان کوهدشت در سال تحصیلی 96-1395 است. با انتخاب تصادفی چهار دبیرستان و غربال‌گری با استفاده از پرسشنامه وسواس فکری عملی فوا و همکاران، بعد از مصاحبه با آن‌ها، 30 نفر از دانش‌آموزانی که ملاک‌های ورود و خروج موردنظر پژوهش را برآورده می‌کردند، به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. از هر دو گروه آزمون رنگ واژه استروپ برای سنجش توجه انتخابی گرفته شد و برای گروه آزمایش به‌صورت انفرادی به مدت 12 جلسه برنامه توان‌بخشی شناختی اجرا شد. یافته‌ها: پس از مداخله توان‌بخشی شناختی، نمرات تداخل در توجه انتخابی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به‌صورت معنی‌داری (001/0P<) کاهش یافت. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که توان‌بخشی شناختی در بهبود توجه انتخابی بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری مؤثر است. بنابراین پیشنهاد می‌شود علاوه بر مداخلات روان‌شناختی، از مداخلات مبتنی بر توان‌بخشی شناختی به‌عنوان رویکرد درمانی تلفیقی، کاربردی و حمایتی در کنار روان‌درمانی توسط متخصصین این حوزه استفاده شود.