نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاحمدزاده, رامینfa_IR
dc.contributor.authorپیله وریان, علی اصغرfa_IR
dc.contributor.authorروشن میلانی, شیواfa_IR
dc.contributor.authorخادم انصار, محمدحسنfa_IR
dc.contributor.authorصبوری, احسانfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:38:38Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:38:38Z
dc.date.available1399-08-21T22:38:38Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:38:38Z
dc.date.issued2011-04-01en_US
dc.date.issued1390-01-12fa_IR
dc.identifier.citationاحمدزاده, رامین, پیله وریان, علی اصغر, روشن میلانی, شیوا, خادم انصار, محمدحسن, صبوری, احسان. (1390). بررسی تاثیر استرس بی حرکتی دوران بارداری بر روی رفتارهای صرعی فرزندان در موش‌های صحرایی. مجله مطالعات علوم پزشکی, 22(1), 1-9.fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-860-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/487800
dc.description.abstractپیش زمینه و هدف: مطالعات قبلی حکایت از آن دارند که استرس باعث تشدید تشنج در صرع می‌شود. اما روشن نیست استرس به چه میزان و با چه مکانیسمی رفتارهای صرعی را تشدید می‌کند. در مطالعه حاضر، اثر غیر مستقیم استرس بی حرکتی موش‌های صحرایی باردار، بر رفتارهای صرعی فرزندان آن‌ها بررسی شده است. مواد و روش کار: موش‌های صحرایی ماده (20±200 گرمی) در دو گروه قرار گرفتند: 1. موش‌های صحرایی حامله دست نخورده (گروه کنترل)، 2. موش‌های صحرایی حامله استرس دیده (گروه استرس). موش‌های صحرایی گروه استرس در روز 15 حاملگی در داخل لوله Plexiglas با توا‌تر 2 بار در روز، هر بار به مدت یک ساعت، تا 3 روز متوالی بی‌حرکت نگه داشته شدند. در ادامه، در روز 25 بعد زایمان، به توله‌های هر دو گروه پیلوکارپین (mg/kgs،c150) تزریق شد تا رفتارهای صرعی القا گردد. سپس، رفتار هرتوله به مدت 120 دقیقه مشاهده و توسط دوربین دیجیتال ثبت شد. ِیافته­ها: رفتارهای صرعی فرزندان گروه استرس تغییرات معنی­داری نسبت به فرزندان گروه کنترل داشت: مدت زمان تا شروع اولین رفتار صرعی در فرزندان گروه کنترل 57/0± 35/5 دقیقه بود که در فرزندان گروه استرس به 43/0±21/3 دقیقه کاهش معنی­داری یافت. میانگین دفعات و طول مدت حملات تونیک-کلونیک در فرزندان گروه کنترل به ترتیب 5 بار و به مدت 53/0 دقیقه بود که در فرزندان گروه استرس به 2/8 بار و به مدت 29/1 دقیقه افزایش معنی­داری یافت. میزان مرگ و میر حملات نیز افزایش 4/21درصدی در فرزندان گروه استرس نشان داد. نتیجه گیری: استرس دوران بارداری موش‌های صحرایی می‌تواند باعث تشدید رفتارهای صرعی در فرزندان آن‌ها شود، ولی کشف مکانیسم نیاز به بررسی بیشتری دارد.fa_IR
dc.format.extent260
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.subjectاسترس بی حرکتیfa_IR
dc.subjectرفتار صرعیfa_IR
dc.subjectتشنجfa_IR
dc.subjectپیلوکارپینfa_IR
dc.subjectبارداریfa_IR
dc.subjectموش صحراییfa_IR
dc.subjectآناتومیfa_IR
dc.titleبررسی تاثیر استرس بی حرکتی دوران بارداری بر روی رفتارهای صرعی فرزندان در موش‌های صحراییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)fa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه پیام نورمرکزاصفهانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه پیام نور مرکز اصفهانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.citation.volume22
dc.citation.issue1
dc.citation.spage1
dc.citation.epage9


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد