بررسی عملکرد اجرایی برنامه ریزی در بین بیماران مصروع(تونیک-کلونیک، صرع میوکلونیک جوانان) و افراد سالم

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: بیماری صرع یک بیماری عصبی مزمن بوده که با تشنج‌های مکرر و تغییر رفتار، احساس، ادراک، یادگیری و حافظه همراه است. پژوهش‌های مختلف نشان می‌دهد که تخلیه حملات صرع در بخش‌های مختلف مغز، عملکرد اجرایی برنامه‌ریزی بیمار را تحت تأثیر قرار می‌دهد، مانع پردازش رفتارهای پیچیده فردی می‌شوند. هدف از این مطالعه مقایسه عملکرد اجرایی برنامه‌ریزی افراد مصروع تونیک-کلونیک و میوکلونیک جوانان و افراد سالم است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر بر اساس طرح پس رویدادی (علی-مقایسه­ای)، با روش نمونه‏گیری در دسترس تنظیم شد. جامعه موردنظر شامل تمامی افراد مبتلا به صرع مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی شهرستان ارومیه و حجم نمونه متشکل از 133 نفر (73 نفر بیمار و 60 نفر افراد سالم) در گروه سنی 35-18 سال بود. از گروه نمونه بیماران 14 نفر به دلیل نداشتن ملاک‏های انتخاب حذف شدند و 59 نفر بیمار (29 نفر صرع میوکلونیک و 30 نفر صرع تونیک کلونیک) باقی ماندند. ابزار مورداستفاده جهت سنجش آزمایه نوروسایکولوژی برج هانوی (هفت حرکتی) به‌منظور ارزیابی عملکرد برنامه‏ریزی می­باشد. داده­های جمع‌آوری‌شده با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی شفه مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان‌دهنده تفاوت معنی‌دار هر دو گروه صرع تونیک-کلونیک و صرع میوکلونیک جوانان با افراد سالم در مسائل شش و هفت حرکتی (01/0 p<) بود. آزمون تعقیبی شفه نیز نشان داد، بین دو گروه صرع تونیک-کلونیک و صرع میوکلونیک جوانان در عملکرد اجرایی برنامه‌ریزی تفاوت معناداری (p >0/05) وجود ندارد. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان می‏دهد، عملکرد برنامه‏ریزی افراد مصروع تونیک-کلونیک و میوکلونیک جوانان پایین‏تر از افراد سالم می‏باشد، این یافته­ها مؤید یافته‌های قبلی مبنی بر کاهش عملکردهای شناختی در افراد مبتلا به این دو صرع می­باشد.