ارزیابی مقایسه‌ای توزیع دوز مثانه و دوز دریافتی بافت‌های در معرض خطر در انرژی‌های 6 و 15 مگاولت فوتونی در دو روش سه و چهار میدان در پرتودرمانی خارجی سرطان مثانه

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: هدف اصلی از انجام این مطالعه، بررسی میزان تأثیر انرژی فوتون‌های تابشی (6 و 15 مگاولت) و همچنین تعداد میدان‌های تابشی (3 و 4 میدان) بر توزیع دوز تومور و دوز دریافتی بافت‌های در معرض خطر در رادیوتراپی سرطان مثانه است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از اطلاعات تصاویر سی‌تی‌اسکن 12 بیمار مرد مبتلا به سرطان مثانه استفاده گردید. برای هریک از بیماران 8 سناریوی مختلف تابشی (با انرژی‌های 6 و 15 مگاولت و بیناب‌های تابشی سه میدان و چهار میدان)، طراحی و دوز کلی 6100 سانتی گری (4500 سانتی گری لگن و 1600 سانتی گری مثانه) منظور شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از انرژی‌های 15 مگاولت برای تابش کل لگن و مثانه با به‌کارگیری 3 میدان تابشی به بیشینه یکنواختی و همگنی دوز در بافت تحت تابش می‌انجامد. همچنین استفاده از انرژی 15 مگاولت برای تابش کل لگن و مثانه و به‌کارگیری 4 میدان تابشی منجر به کاهش میانگین دوز تجمعی در پروستات و سر استخوان‌های ران می‌گردد. درعین‌حال به‌منظور کاهش دوز میانگین تجمعی رکتوم در پرتودرمانی مثانه، بهتر است از 3 میدان تابشی با انرژی 15 مگاولت برای لگن و 6 مگاولت برای مثانه استفاده گردد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان‌دهنده تأثیر قابل‌توجه انتخاب مناسب انرژی فوتون و تعداد میدان‌های تابشی بر چگونگی توزیع دوز در بافت تومورال و همچنین دوز تجمعی بافت‌های در معرض خطر در پرتودرمانی سرطان مثانه می‌باشد.