اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) در کاهش ولع‌مصرف در بیماران وابسته به مت‌آمفتامین: یک مطالعه تجربی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: سوء‌مصرف مواد، به عنوان یکی از بیماری‌های مزمن روانپزشکی، امروزه به یکی از مشکلات عمده در جوامع تبدیل شده است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) در کاهش ولع‌مصرف در بیماران وابسته به مت‌آمفتامین بود. مواد و روش‌ کار: در مطالعه حاضر از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهمزمان استفاده شد. سه نفر از بیماران مرد وابسته به مت‌آمفتامین که به اداره بهزیستی تکاب و مرکز ترک اعتیاد این شهرستان مراجعه کرده بودند از طریق مصاحبه تشخیصی و مصاحبه بالینی ساختاریافته و به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. از ابزارهای پژوهش مانند مصاحبه بالینی ساختاریافته(SCID-5-RV)، پرسشنامه ویژگی‌های جمعیت شناختی، آزمایش ادرار، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ وﻟﻊﻣﺼﺮف (DDQ) و پروتکل انفرادی ACT برای افراد سوء­مصرف کننده مواد، استفاده شد. نتایج به دست آمده به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI)، فرمول درصد بهبودی، بهبود بالینی معنادار و سنجش عملیاتی مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: داده‌های به دست آمده نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش شدت آماج‌های درمانی (ولع مصرف کلی و خرده‌مقیاس‌های مرتبط) بیماران از لحاظ آماری در سطح (05/0>P)، بالینی و سنجش عملیاتی معنادار است. بحث و نتیجه‌گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) در کاهش ولع مصرف کلی و خرده‌مقیاس‌های مرتبط با آن در بیماران وابسته به مت‌آمفتامین موثر است.